Er was helemaal niets aan de hand. Juul had geen koorts, geen 'hoestje', niet verkouden, niks. 
Vorige week zondagavond gingen we naar bed. Ik heb altijd een beetje moeite met in slaap komen, de dag voordat de nieuwe week weer begint. Uiteindelijk begon ik rond half één pas een beetje weg te doezelen. 

Dat peuterjongens sterk kunnen verschillen van peutermeisjes, is me onderhand wel duidelijk geworden. Julius is een echte avonturier; hij klimt graag, hij wil alles onderzoeken, hij haalt stoute capriolen uit, gooit met zijn speelgoed, rijdt met autootjes overal -inclusief mijn gezicht- overheen. Kortom: ik bestempel hem als een 'echte' jongen. 
Thuis gaat de thrill er op een gegeven moment wel af voor Juul. Hij heeft alle dvd's uit hun hoesjes gehad, alle knoppen van alle apparaten ingedrukt, alle keukenkastjes open gedaan, de waterbakjes van de katten meermaals omgekieperd, zijn handen in de kattenbak gestopt en 'wauwww' geroepen bij het showen van de kattenbak-korrels in zijn hand, het huis dreigend doorgerend met een schroevendraaier, gespetterd in de wc, de blinderende folie van ons raam getrokken. Ik vergeet absoluut zeker nog een hele waslijst, maar dit is zo'n beetje de rode draad.