 Attentie, attentie, stop de tijd! Victor is in een oogwenk gegroeid van een klein, fijn jongetje, tot een lekker doorvoed beestje van drie maanden. Hoe bewust we ook proberen te genieten van hem, de tijd vliegt alsnog voorbij. Zo is het maandagochtend en het andere moment zit het weekend ons alweer op de hielen. Kan fijn zijn, maar niet als je iets doet wat heel leuk is. Zoals bijvoorbeeld knuffelen met je baby, de slappe lach krijgen met je kleuter, op weg naar school of zorgen dat het huis gezellig is als manlief thuiskomt. Nee, dan is het niet zo handig. Dan mag de tijd wat mij betreft voorbij krrrrrrrrrrruipen. Drie maanden geleden kwam Victor in ons leven en echt waar: het lijkt net alsof hij er altijd is geweest. Bizar, dat we er zo snel aan gewend zijn en dat alles zo vanzelf gaat. Ik vroeg me tijdens de zwangerschap serieus af hoe het mogelijk zou zijn om van twee kinderen even veel te houden. Nou, dat kan dus. Vanaf het moment dat we Victor voor het eerst zagen eigenlijk al. Drie maanden dus. In sneltreinvaart gegaan. Het ene moment had Vic nauwelijks in de gaten dat hij op de wereld was, het andere moment begon hij te lachen en te kletsen en kan hij inmiddels zijn hoofdje al goed rechtop houden. Een fikse verkoudheid, koorts, drie prikjes, honderdduizend schaterlachjes, constant geklets, eerste keren, een berg poep- en plasluiers, hier en daar wat spuug en héél veel mooie momenten hebben we al in de pocket. Het gaat goed met onze vrolijke Victor. Hij groeit goed en is heel relaxed en blij. Net als wij eigenlijk. Op het groeien na, graag. 'Een baby voor beginners', zei een vriendin van me laatst.  Ik snap gewoon niet hoe het kan, dat mijn verlof er alweer bijna op zit! Nou ja, bijna. Ik heb gelukkig nog een kleine zes weken om alle dagen zelf voor Victor en Julius te zorgen. Iets minder dan zes weken om te wennen aan het idee dat ik straks de zorg gedeeltelijk uit handen moet gaan geven. Het valt mee, want ik hoef gelukkig voorlopig maar twee dagen per week naar mijn werk. De theorie, die valt mee. Verder dan dat wil ik nog even niet denken. Ik kan er wel aan wennen hoor, lekker thuis zijn voor de kinderen en het bedrijf dat 'gezin en huishouden' heet, draaiende houden.
Ik ben enorm trots op mijn lijf, dat ze weer zo'n gezond prachtkind op de wereld heeft gezet en hem ook al drie maanden op eigen kracht laat groeien. Ik ga nog even enorm genieten van mijn tijd thuis en dan met frisse tegenzin weer terug naar de orde van de dag. Maar nu nog even niet. X Max Volg The Daily Max ook via: Instagram,Twitter, Bloglovin', Facebook, en Pinterest!
0 Comments
 Mijn bevalling delen was niet iets wat ik altijd al wilde doen. Ik bedoel, het is allemaal best intiem en om dit nou allemaal ongecensureerd de wereld in te slingeren. Niet iedereen zit daar op te wachten, kan ik me zo voorstellen.
MAAR. Ik hoor in mijn omgeving zo vaak dat vrouwen bang zijn om te bevallen, doordat ze het ene na het andere horrorverhaal naar hun hoofd geslingerd krijgen. Dat wil ik doorbreken, door mijn verhaal te vertellen en daarmee te laten zien, dat geen bevalling hetzelfde is en dat het niet zwaar tegen hoeft te vallen. Het is ook wel eens fijn om een positief geluid te horen als het om bevallen gaat, toch? Ik waarschuw je alvast: het is een beetje een lang verhaal geworden, dus als je even vijf minuutjes over hebt... Samen slapen; ook deze keer was het voor ons vanzelfsprekend. Victor krijgt borstvoeding en dan is het ideaal om hem dichtbij te hebben, maar de belangrijkste reden was toch wel, dat samen slapen goed is voor een veilige hechting en een geborgen gevoel. Ik keek ernaar uit: dag en nacht zo dicht bij Victor zijn, als een echte moederkloek.  |
DISCLAIMER
Alle foto's, teksten en illustraties op deze site zijn eigendom van The Daily Max, tenzij nadrukkelijk anders vermeld. Niets van de op deze site aanwezige of van deze site te downloaden informatie mag worden overgenomen zonder toestemming van The Daily Max. Archieven
August 2020
|
RSS Feed
