WATCH YOUR CHILDREN

Sinds ik moeder ben van Julius, is mijn leven totaal veranderd. Logisch ook, want ik ben nu niet meer alleen verantwoordelijk voor mezelf, maar vooral ook voor het kleine wezentje, dat ik samen met Mark op deze wereld heb gezet.
Met alles wat ik heb, bescherm ik hem, in de speeltuin ben ik niet verder dan een paar meter van hem verwijderd, bij het oversteken houd ik zijn hand stevig vast (lees:bankschroef), als Juul de trap op en af gaat loop ik achter hem of wacht ik onderaan de trap, klaar om hem op te vangen als het mis gaat.
Kortom: wat ik maar kan doen om Julius veilig te houden, doe ik. Als ik denk dat het niet veilig is, of dat hij ergens nog niet oud genoeg voor is, dan gebeurt het niet. Punt. Wat ik me afvraag, na het lezen van dit artikel: ​

---

Meer lezen