In mijn blog 'Dear time, where did you go?' liet ik jullie weten dat we nog een beetje zoekende zijn wat betreft de eerste verjaardag van Julius. 
Dat verhaal van 'het klein houden' is een lastigere opgave dan we dachten, want toen ik even snel een lijstje maakte van mensen die we willen uitnodigen op Juuls eerste verjaardag, kwam ik uit een op schrikbarend aantal: honderd personen! Ik weet dat we een grote groep familie en vooral vrienden hebben, maar honderd personen?! Dat gaan we dus niet doen. 
De lijst moet in ieder geval gehalveerd worden, als dat lukt. Vrienden en familie die we dagelijks of wekelijks zien of spreken én die Julius ook kent. Het blijft lastig, want ik wil nooit iemand niet  uitnodigen, maar het Julius' verjaardag en niet de onze, dus het is dan logisch als er mensen komen die hij ook echt 'kent'. Al zouden we iedereen graag wíllen uitnodigen, het zou niet eens passen in ons huis, naast het feit dat we Julius er ook niet echt een plezier mee zullen doen.  Dat brengt me meteen bij het eerste punt:

• De uitnodiging
  

Persoonlijke kaarten, tastbare uitnodigingen, papier, ik houd er zo van! Daarom was het ook een logische keuze om voor een 'echte' uitnodiging te kiezen, in plaats van een e-mail (wat ook prima is, natuurlijk).
Waar zou ik zijn zonder Pinterest? Waarschijnlijk was ik dan aan het struinen op het internet, op zoek naar leuke ideeën. Nu heb ik een heus bord op Pinterest aangemaakt, speciaal voor Juuls eerste verjaardag en alles wat ik vind, sla ik daar op. Zó handig!
Ik vind het niet leuk om nu al te verklappen welke uitnodiging we hebben gekozen, maar ik zal wel een impressie geven van wat we zoal voor leuke exemplaren hebben gevonden: 

• De versiering

Hoewel we niet aan een thema doen, vinden we het wel heel leuk om veel slingers en ballonnen op te hangen. Een beetje anders dan de 'gewone' slingers en dan lekker veel kleur, dat is het idee! 

Nog vijf weken en dan is het zover. Waarom maak ik me toch zo druk om deze dag? Geen idee, ik denk dat ik gewoon graag wil dat het een mooie dag wordt, voor ons kuiken. Het zoekwerk is gedaan, dus we hoeven alleen nog maar inkopen te doen en te knutselen! Oh ja, en een taart te bakken. En de kamer te verbouwen. En... Stop daarmee, Max! Nog vijf weken te gaan, dus ik maak me druk om niks, zoals gewoonlijk.
Houd je van dezelfde dingen als ik en ben je op zoek naar nog meer inspiratie voor de (eerste) verjaardag van je kleintje? 
Check mijn Pinterest-bord: http://www.pinterest.com/TheDailyMaxMum/first-birthday-inspiration

-X- Max

De meest kenmerkende woorden voor een bezoek aan IKEA, wat mij betreft: struinen, koopjes jagen, nooit met lege handen de kassa passeren (omdat het allemaal zo betaalbaar is), hotdogs eten en softijs tappen. 
Het afgelopen weekend werd me duidelijk dat sommigen van ons daar maar al te graag de woorden 'attractiepark' en 'kinderdagverblijf' aan toevoegen. Småland puilt uit van de kinderen en je hoeft maar een afdeling op te lopen, of "Bram en Julia willen graag worden opgehaald uit Småland." Prima idee, trouwens! Vader en moeder kunnen een rondje 'shop till you drop' doen, terwijl de kinderen zich urenlang kunnen vermaken in een heus kinderparadijs, vernoemd naar een Zweeds landschap met glooiende heuvels, meren en bossen.

Dan de winkelwagens cq. racewagens. Ze zijn zeer schaars en dat is te merken, want toen we op de lift stonden te wachten, waren we getuige van een heuse parentfight om een van deze als auto vermomde winkelwagens. 
Tegenover Småland staan enkele exemplaren geparkeerd, tenminste, daar zouden ze moeten staan. Aangezien ze zo populair zijn bij ouders met kinderen, zijn de vakken eigenlijk altijd leeg. 
Alsof er een wonder was gebeurd, stoof een gezin met twee meisjes op de als auto vermomde winkelwagen af. Het ene meisje ging erin zitten en de reis door attractiepark IKEA kon beginnen. Maar nee, niets was minder waar. Daar verscheen een andere moeder vanachter een pilaar: "Sorry, maar wij staan al heel lang op zo'n auto te wachten, dus wilt u uw kind vragen uit te stappen?" BOEM, weg wonder. 
Het gezin dat slachtoffer was geworden van een kwaadaardige leeuwin, die voor haar welpje op een als auto vermomde winkelwagen had gejaagd, moest hun eigen welpje vragen om uit te stappen. En een vraag was het, want het enige duidelijke antwoord dat wij konden verstaan, was: "NEEEEEEEEEEEEEEEEEE!!!" 
Ondertussen bij de lift stonden we ademloos af te wachten  wat er zou gebeuren. 
De moeder, die blijkbaar meer recht op de winkelwagen had dan het andere gezin, bleef pal naast haar prooi staan, terwijl de vader het meisje probeerde te overtuigen om uit te stappen. Het was eigenlijk meer een overleg, dan: "Kom op lieverd, ik haal je er nu uit, want die mevrouw staat al heel lang te wachten en dan mag jij de volgende keer weer in de auto." De ouders durfden het niet aan en ik kan ze in hun geval geen ongelijk geven, want het meisje hield het stuur krampachtig vast en begon te schreeuwen als de vader ook maar een centimeter dichterbij kwam. 
Shit. De lift was er. Ik speelde nog met de gedachte om een rondje te wachten, zodat ik het einde van deze parentfight kon zien, maar dat zou té zijn. 
Het heeft waarschijnlijk nog een tijd geduurd tot het meisje uit de auto stapte, want haar geschreeuw torende op de eerste verdieping nog uit boven: "Bram en Julia willen graag worden opgehaald uit Småland." 
Ik ben ervan overtuigd dat de discussie aangaan met je kind op momenten als deze, to-taal niet werkt. Wij zijn nog niet zover dat we Julius uit de als auto vermomde winkelwagen moeten trekken, maar ik merk nu al dat als ik duidelijk ben tegen Julius en verder geen heisa maak, hij het accepteert. Uiteindelijk. Na (soms) een concert van willekeurige schreeuwgeluiden. Nu maar hopen dat het zijn vruchten afwerpt voor de toekomst!

-X- Max

Dit jaar is zo enorm snel gegaan. Het lijkt net alsof Julius in een oogwenk van een pasgeboren kwetsbare baby is veranderd in een stevige, continu brabbelende micro peuter. 
Met zijn tien maanden, meer dan tien kilo, bijna vijf tanden en een bos haar waar menig volwassene jaloers op is, kan ik me niet meer voorstellen dat hij ooit zo klein en hulpeloos is geweest.
Ik kocht laatst een rompertje voor een zwangere vriendin, in maat 50/56. Toen ik het in mijn handen had, probeerde ik me in te denken dat Julius ook zo'n kleintje was. Die maat heeft hij natuurlijk ook gewoon een paar weken  aangehad. Bizar, hoe snel je zoiets vergeet!

 Tien maanden later heeft hij dat kleine maatje bijna verzesvoudigd, want ons niet meer zo kleine kuikentje draagt nu nog een aantal kleertjes in maat 74 en de rest is al verruild voor maat 80! 
Nog krap twee maanden en het eerste jaar zit erop. Dan hebben we geen baby meer, maar moeten we ineens zeggen: "Onze zoon van één." Die verrekte cliché's. Ze zijn wederom al-le-maal waar.
De eerste verjaardag van Julius dus. 
Hoe vieren we zo'n speciale dag? Wie nodigen we uit? Van hoe laat tot hoe laat is de visite welkom? Hoe versieren we alles? Wat voor taart ga ik maken? (dan kan ik meteen een doel van mijn 101 in 1001-lijst afstrepen)? Wat voor uitnodigingen versturen we en wat zetten we er allemaal op? Keuzes, keuzes, keuzes.
Eigenlijk is het natuurlijk 'gewoon' zijn verjaardag, dus waarom zouden we zoveel moeten plannen? 
Op de een of andere manier kan het vaak niet origineel genoeg zijn, wat betreft vrijwel alles rondom kinderen. De versiering moet origineel zijn, de taart moet groot, schreeuwerig en uniek zijn, er moet een thema zijn, een mooie uitnodiging, een nog mooiere feestlocatie en sommigen gebruiken zelfs een drááiboek voor de eerste grote dag van hun kleintje! 
Ik kan je nu al zeggen, dat we het zo klein mogelijk proberen te houden, voor hoe ver dat mogelijk is met zo'n grote club vrienden en familie en gewoon doen wat we leuk vinden. Niks geen thema, geen draaiboek (wel een to do-lijstje) en al helemaal geen andere feestlocatie dan ons eigen huis. 
Als Pinterestverslaafde heb ik uiteraard wel een prikbord aangelegd om de nodige inspiratie op te doen, want het hoeft natuurlijk niet sober te worden ;-).  Wat ik zoal ben tegengekomen, deel ik binnenkort met jullie. Voorlopig is het nog geen 8 maart, dus ik verzamel nog even wat leuke ideeën en handige tips!
Komt de eerste verjaardag van jouw kleintje er ook bijna aan of ben je gewoon benieuwd naar hoe we het aan gaan pakken? Houd The Daily Max dan in de gaten! 
De belangrijkste tip kan ik alvast delen: houd het simpel en nodig vooral niet te veel mensen uit. Voor je kind is alles nieuw en spannend, dus je doet hem geen plezier met een huis vol lawaai makende mensen. Zeg ik, met een ellenlange visitelijst. Dat wordt inkorten geblazen.

-X- Max
 

And the walk down worry lane goes on. 
Vorige week kochten we in de haast wat verzorgingsproducten voor Julius, voor onder de douche en in bad. Je kent het wel: je staat bij de kassa en wordt gebeld over iets dat je niet mag vergeten. Ik was die beller en Mark moest zorgen dat hij binnen een paar seconden een douchegel en badolie op de lopende band in de supermarkt had gegooid. Hij was namelijk de eerstvolgende in de rij. Scannen op babyproducten, lezen, pakken en afrekenen. 
De eerste dag ging het prima. We gebruikten de babyolie en het enige dat Julius ervan kreeg, was een zacht huidje. 
Op dag twee gebruikten we de douchegel en toen leek zijn huid meteen een stuk droger te zijn geworden. Een beetje uitslag in zijn nek, deden alleen nog geen alarmbellen rinkelen, want hoe vaak gebeurt het niet dat je een paar vlekjes of kleine bultjes ziet die binnen een dag weer verdwenen zijn? 
Het was dinsdagavond en Mark en Julius namen samen een douche. Julius' gezichtje wordt nooit echt ingezeept, zo ook nu niet. 
Ik pakte Julius aan toen Mark me riep en toen leek er al iets aan de hand te zijn. Juuls huidje was behoorlijk rood en het leek er zelfs op dat hij wat meer bultjes had dan voor de douche. 
Het blote lijfje dat voor me lag op de commode zei genoeg: dit is niet goed! Julius' huid werd roder en roder, dikker en dikker. Al huilend krabde hij constant aan zijn steeds dikker wordende oren, waarna we besloten hem opnieuw af te spoelen in een lauw badje zonder sop, omdat het direct na de douche was opgekomen. Geen succes, de bultjes werden bulten en de vlekjes leken steeds meer op eczeem. 
Na telefonisch overleg met de spoedpost, was het verstandig dat we meteen naar het ziekenhuis kwamen, dus dat deden we. 

Daar gingen we, alle drie in onze banksmoking (lees: joggingpak), op weg naar het ziekenhuis. Ik keek steeds achterom in de auto, om te kijken of Julius niet ineens benauwd zou worden. Gelukkig wonen we dichtbij, dus we bereikten het ziekenhuis in minder dan vijf minuten. 
We konden zo doorlopen, waarna er een huisarts en kinderarts naar ons kleine, opgezwollen kuikentje kwamen kijken.  We hadden het flesje badschuim meegenomen en wat bleek? Het zat vol met parabenen en andere rotzooi. We hadden er in de haast ook niet naar gekeken, maar als we wisten dat het zo'n effect op Julius zou hebben, hadden we dat natuurlijk wel gedaan. En als we wisten dat het in producten zou worden gestopt, die bestemd zijn voor tere babyhuidjes, dan hadden we de ingrediënten wel drie keer nagelezen.  
Na enig overleg, kreeg Julius een injectie in zijn beentje, die de allergische reactie tegen zou gaan, want het werd alleen maar erger. Het arme kleintje was aan het protesteren en huilen, maar dat stopte al snel, gelukkig. 
Nog een uur aan de monitor om te kijken of zijn zuurstofgehalte niet zou dalen, afwachten of de zwelling af zou nemen en dan mochten we naar huis. Rond een uur of negen 's avonds werden we naar huis gestuurd, met een kind dat doodmoe was, maar wel met minder vlekken en bulten. Het was zoals 'vroeger', want Julius moest weer bij ons op de kamer slapen, voor als de allergische reactie nog een naschok zou krijgen en hij het ineens benauwd zou krijgen. Dat was gelukkig niet het geval. De volgende ochtend om kwart over negen werd Julius weer wakker, met een rustig huidje en oortjes die niet meer op kroepoekjes leken. 
Let er bij het kopen van babyverzorgingsproducten op dat de volgende ingrediënten er niet in zitten: alle vormen van parabenen, aanduidingen van parahydroxybenzoezuuresters, Nipagin, Nipasol, E214, E216 en E218. Hoe vaker je baby een allergische reactie krijgt, hoe heftiger deze reacties zullen worden. Haastige spoed is zelden goed, dat blijkt maar weer.

-X- Max