20 x Peuterperikelen

Soms hoeft er maar iets te gebeuren of Julius is uit het veld geslagen. Een en al verdriet en misère, niets dat nog helpt.
De reden is vaak (altijd) dat de dingen niet gaan zoals hij wil of dat ik hem 'tegenwerk'. Hoe kan ik hem nou een stuk kruidkoek ontzeggen, terwijl hij zijn slaapzak al aan heeft en we op weg naar boven zijn? Tja, zo'n bitch van een moeder ben ik dus.
Het gevolg nadat Juul iets niet mag uit zich meestal in frustratie, een huilbui, boosheid, zichzelf op de grond laten vallen, een driftbui of in een hoekje wegkruipen en dan vanaf daar boos kijken.
Het is een fase, wederom. En wat voor een. Juul krijgt zijn eigen wil, ontwikkelt zijn eigen persoonlijkheid, en 'speelt' machtsspelletjes, om te kijken tot hoe ver hij kan gaan. Als we het in deze fase verpesten, dan vrees ik dat we nog heel wat jaren op de blaren mogen zitten. Het is dus zaak om de kop erbij te houden, consequent te zijn, af en toe weg te kijken (of weg te duiken met de slappe lach) en Juul te laten voelen dat we hem begrijpen. 
Hoe vermoeiend ik die peuterpubertijd -want dat is het- af en toe ook vind, het brengt me ook zoveel vreugde om dat ontwapenende gezicht van Juul te zien: lachend, dwingend, boos, betrapt of huilend. Of me verwonderen over waarom hij nú weer boos is. 
Lijstje met voorbeelden? Oké, komt 'ie:

---

Meer lezen