Wat houdt dat eigenlijk in: je kind opvoeden zoals het hoort?
Volgens de richtlijnen van opvoedkundige boeken te werk gaan? Van andere ouders aannemen dat hun manier de juiste is? Hoe weten zij dan dat die manier juist is? Hoe weten de schrijvers van die boeken het? Door onderzoek te doen en studies te volgen, logisch.
Heel handig, al die basistips en ik geef toe dat ik er soms ook echt iets mee doe, maar wie doen er het meest intensief onderzoek naar en volgen dagelijks studies over hun eigen kind(eren)? De ouders zelf.
Natuurlijk gaat het ook weleens mis, verlies ik mijn geduld of kijk ik de andere kant op, om een keer niet te hoeven corrigeren. Natuurlijk vraag ik tips en lees ik wel eens wat.
The bottomline is: het perfecte kind bestaat denk ik niet en daarnaast: wat zou er dan nog te beleven zijn?

Ik ben voor een goede basis, zoals rust, ritme en regelmaat, Julius manieren bijbrengen, hem leren niet (te snel) te oordelen over andere mensen, geen geweld te gebruiken (tenzij het zelfverdediging is), enzovoorts. 
Waar ik óók voor ben, is grijs denken, open minded zijn en het leven met een flinke dosis humor benaderen en het allemaal niet té serieus te nemen. Zo serieus als nodig is, dat wel natuurlijk.

Je zit er al op te wachten, hè? 
Ook ik ga delen hoe ik tot nu toe levend uit en in de rollercoaster van emoties, vragen en onzekerheden stap. ​

Er komen zoveel verschrikkelijke nieuwsberichten voorbij, dat het mooie nieuws soms verdrinkt in die poel van ellende. 
Toen ik op dit prachtige heldinnen-nieuwsbericht stuitte, kreeg ik een enorme brok in mijn keel. Dat lukt snel bij mij, maar echt: deze vrouw is een ware heldin! 

Zo mooi, hoe haar instinct het overnam en 

Dit is het oorspronkelijke bericht, dat ik vond op www.lindanieuws.nl: