KINDEREN: WAREN WE ER MAAR NOOIT AAN BEGONNEN

"We kunnen niets meer. Ons leven is voorbij!" Steeds vaker hoor en lees ik dit soort negatieve kreten van mensen, die kinderen hebben gekregen. Mensen die geen kinderen hebben, lijken zich steeds vaker achter de oren te krabben, door de negatieve lading die het krijgen van kinderen op deze manier met zich meebrengt. Geen leven meer hebben, niets meer kunnen, een slecht slapend kind hebben, geen geld...
Het zijn heuse voorbehoedsmiddelen en wekken niet de indruk dat het krijgen van kinderen een levens veranderende gebeurtenis in positieve zin is. Zo nu en dan vragen mensen in onze omgeving ons hoe wij het ouderschap ervaren. Kinderen krijgen verandert je leven absoluut. Wij zien het als een verrijking, in plaats van een afbreuk aan ons leven. Het enige is: je moet het wel echt willen en openstaan voor verandering. Laat het los en alles komt goed. Zo'n beetje dan. ;-)

In plaats van de negatieve dingen te benoemen, geef ik je een lijstje blij-makers, die het ouderschap mijns inziens meer dan de moeite waard maken:

1. Liefde 2.0
Je komt erachter dat je zoveel diepgaander van iemand kan houden, dan bijvoorbeeld van je partner of je ouders. Deze vorm van houden van is van een heel ander kaliber.
Ik wist niet dat ik het in me had, nog nooit had ik deze vorm van liefde gevoeld. Vanaf het moment dat Julius geboren werd, was alles anders. Hij is voor altijd de allerbelangrijkste persoon in mijn leven, waar ik alles voor zal geven.
Terwijl ik eerst nog dacht: als ons kind allergisch blijkt te zijn voor onze katten, dan geven we hem wel een allergietabletje. HA HA HA. 

2. Mine, mine, mine. 
Voor vrouwen: het wezentje dat in je buik groeit, voelen schoppen en bewegen.
Negen maanden lang bouwde ik een band op met Julius, waren we zó dicht bij elkaar. Het is de enige periode dat hij echt nog even alleen van mij was. Daarnaast vond ik het ook zo mooi om Marks emotionele reactie te zien, bij het eerste voelbare schopje: "Is dat hem?!"

3. Mini me & you
Ooit weleens gezien hoe je er in het klein uitziet? Of hoe dat loopje van je partner er bij een kleinere versie uitziet? Het is zo gek en leuk tegelijk om te zien dat je kind op jou of je partner lijkt.
Als Mark en Julius naast elkaar lopen, dan is het net of ik dubbel zie. De stand van de benen, de manier van bewegen. Ook zie ik mezelf regelmatig in zijn gezichtje of karakter terug. De humor van mijn familie, een blik van mijn opa, volwassen teksten. Mooi om te zien dat die genenpoel weer samenkomt in ons kind, dat generaties later ter wereld kwam. 

Meer lezen