​Met de laatste vrije dagen in het verschiet -donderdag begint het echte leven weer- denk ik terug aan de dag dat ik voor de tweede keer moeder werd. Ik zie mezelf nog zitten thuis, al weeën opvangend, met Peaky Blinders op de achtergrond. De hele dag was het al rommelig, zonder enige regelmaat in weeën. Zou het dan echt begonnen zijn? De komst van Victor was toch wel de mooiste gebeurtenis van 2017.
En zo waren er nog meer momenten in het jaar 2017, die ik leuk vind om te delen!

​Het jaar dat:

​Die kleine baby Victor is aan het einde van de maand gewoon alweer vier maanden! Al vier maanden zijn we nóg gelukkiger dan we al waren, al vier maanden zijn we ouders van niet één, maar twee jongens.
Vic is nog zo klein, maar toch verandert er al een hoop. Zo wil hij niet alleen steeds vaker rechtop zitten en wordt zijn nekje steeds sterker, hij begint ook last van zijn tandvlees te krijgen. Last, als in drukkende melktandjes.
Ik ga echt janken hoor, als ik zijn eerste tandje zie. Het kan toch niet zó snel gaan allemaal? Ik zal eraan moeten wennen, want zo snel gaat het dus gewoon wel.

Jippie, Sinterklaas is terug naar Spanje! Het Sinterklaas-journaal behoort tot het verleden en de pepernoten zijn, eh... op. Helaas komen we de komende jaren niet meer onder Sinterklaas uit, want Julius is sinds dit jaar een echte believer. En dan is Victor er ook nog, dus voorlopig zitten we gebakken.

We hadden er bij ons thuis tot op heden weinig last van: de feestdagen. Sinds Julius naar school gaat is dit drastisch veranderd. Er wordt logischerwijs veel aandacht besteed aan thema's, seizoenen én de verschillende feestdagen. Zo leren kinderen spelenderwijs wat er zoal gebeurt in een jaar. Hartstikke leuk natuurlijk. Vooral leuk voor thuis, want Julius was een tijd lang behoorlijk ontregeld. Het begon eigenlijk rond Sint Maarten. Grote monden, vroeg wakker, explosief enthousiast, druk, slecht luisteren, een wisselend humeur en een sugar rush. Dank u Sint Maarten en Sinterklaasje! We laten Juul maar een beetje gaan, tot op zekere hoogte. Want het is allemaal niet niks voor die kleine mensen. De drie R'en zijn nu nog belangrijker, waar zouden we zonder zijn?

​Ik heb op zes december maar meteen de kerstboom in huis gehaald, onder het mom van: in een vloeiende beweging door, als de Sint-prikkels er toch nog zijn. Julius houdt van Kerstmis, nog meer dan van Sinterklaas zegt hij zelf. Hij helpt me graag met versieren, dat vindt hij gezellig. Alle ornamentjes gaan op één tak, er is alweer een stuk van de piek gebeukt, Juul heeft een kersttafel op zijn kamer en de huiskamer staat vol met dozen met kerstversiering. De verlanglijstjes worden gemaakt en de lucht in de gaten gehouden; zullen we de kerstman al voor de maan langs zien rijden in zijn arrenslee? De kerststress laat zich nog niet zien bij ons thuis. Hopelijk houden we dat vast met z'n allen. Erger dan Sinterklaas kan het onmogelijk worden. Toch?

Nu alles staat, gaan we richting het leukste gedeelte: Kerstmis vieren met familie en ons volproppen met lekker eten en drinken. Mijn broer gaat zichzelf weer begraven in kerstpapier (vindt hij gezellig), mijn schoonzus kruipt onder een warm kleedje (want altijd koud), Julius wil alle cadeaus in één keer uitpakken (want bloednerveus en nieuwsgierig), we vertellen elkaar verhalen en leuke moppen (altijd) en we genieten vooral heel erg van het feit dat we met zijn allen Kerstmis kunnen vieren. ♥

Daarna graag in één rechte lijn door naar het voorjaar. Dank u! 
​
​X Max
​
Volg The Daily Max ook via:
Instagram,Twitter, Bloglovin', Facebook, en Pinterest!