Een kleine twee weken geleden deelde ik mijn eerste bespaartip voor een blijere portemonnee: drie alternatieven voor luiers van Pampers, die ik als heel goed heb ervaren. Goede pasvorm, zacht en dun materiaal, bestand tegen poep en plas-festijnen en leuk om te zien. Misschien vind je dat laatste punt niet belangrijk, maar ik dus wel. Juul moet niet voor ehh... gek liggen, als hij verschoond wordt ;-)


Billendoekjes
Deze week heb ik de drie -naar mijn mening- voordeligste en fijnste billendoekjes voor je op een rijtje gezet. Het lijkt allemaal op elkaar, zou je zeggen. Toch is dat niet helemaal waar. Het ene billendoekje is pluizig, het andere meurt naar watermeloen of kauwgomballen. Billendoekjes moeten wat mij betreft vochtig zijn, maar niet nat. Ze moeten fris ruiken, maar niet overheersend. Pluizende billendoekjes zijn uit den boze en doekjes die volgepropt zijn met 'troep' komen er bij ons al helemáál niet meer in. 

Als je echt geld wilt besparen en wilt zien wat er in de doekjes gestopt wordt, maak ze dan zelf. Ik heb Pinterest afgespeurd, op zoek naar een DIY-projectje en een leuk en gemakkelijk projectje gevonden. 
Je vindt deze DIY onderaan de lijst van de door mij vergeleken billendoekjes.
Je bent weer een stapje dichterbij die blijere portemonnee, lees dus snel verder!

DIY Billendoekjes
De hoeveelheden kunnen een beetje vreemd lijken, maar ik heb ze omgerekend van Amerikaanse maten naar Nederlandse maten.

Ingrediënten
1 rol Plenty keukenrol
Belangrijk: Gebruik echt alleen stevig keukenrol, anders vallen de doekjes binnen de kortste keren uit elkaar.
23ml baby wasgel, bijvoorbeeld head-to-toe-wash van Johnson's, te koop bij Action
15 ml babyolie, bijvoorbeeld Kruidvat Sesamstraat babyolie
480 ml (warm) water

1. Haal een keukenrol uit de verpakking en leg deze plat op een snijplank. Snijd de rol vervolgens in twee gelijke helften met een scherp mes zonder kartels. Als ze er dan uitzien als twee uit de kluiten gewassen wc-rollen, dan zit je goed. De ene helft gebruik je, de andere helft kun je opslaan om later te gebruiken.
2. Je hebt een voorraadpot nodig die goed afsluit, zodat de doekjes niet uitdrogen. Ik ben nog niet op zoek geweest naar een geschikt exemplaar, maar bij IKEA, Xenos of Action vind je geheid een bruikbare voorraadpot. 
3. Meng 23 ml baby wasgel, 15 ml babyolie en 480 ml (warm) water met elkaar en giet in de voorraadpot. Zet daarna een helft van de Plenty-keukenrol in de pot met de gesneden kant onder. Doe de deksel erop en zet de voorraadpot ondersteboven, totdat de keukenrol doordrenkt is met de vloeistof.
4. Zet de voorraadpot weer in de originele stand neer, open de deksel en trek de kartonnen rol uit het midden. That's it, you're ready to wipe!
Als ik dit DIY-project heb voltooid, dan laat ik het weten, jij ook?
Wat zijn jouw favoriete doekjes? Voel je vrij om deze in een comment achter te laten! :)

-X- Max

Volg The Daily Max ook via, Twitter, Bloglovin' en Facebook!

Bron DIY: http://theehingers.blogspot.nl/2010/10/homemade-baby-wipes.html 
Foto's billendoekjes: www.etos.nl, www.aldi.nl, www.ah.nl en www.kruidvat.nl

Nog twee weken en dan is Julius anderhalf. An-der-half! Er gebeurt zoveel met hem op het gebied van ontwikkeling: bijna alle tanden zijn present, Julius kan lopen en rennen, 'hoera' doen met zijn armpjes, het praten gaat nu echt beginnen, DUPLO-torens zijn in aanbouw, Juul klimt niet meer alleen de trap stiekem op, hij wurmt zichzelf ook op de bank. Het eten is niet aan te slepen, het 'twee is nee'-tijdperk is aangebroken, kleertjes worden alwéér te klein en de kapper kan zowat iedere maand de schaar in Juuls haar zetten. Tussen nu en een ongeveer een halfjaar gaan we misschien wel beginnen met Juul proberen zindelijk te maken, aangezien hij steeds meer interesse in de wc krijgt. Wat een veranderingen, terwijl hij anderhalf jaar geleden nog in mijn buik zat.
Al die gebeurtenissen zijn zo klein, zo groot, zo uniek en mooi om samen mee te maken. We genieten iedere dag van alles. Ja, zelfs van de steelse blikken als Juul weer stiekem op alle knopjes van de apparaten onder de tv heeft gedrukt (druk dan, doe het dan, het maakt me niet meer uit!).
We zijn zo gelukkig met de huidige gezinssamenstelling, dat we voorlopig nog niet bezig zijn met het krijgen van een tweede kind. Sterker nog: we kunnen ons niet eens voorstellen dat we al van een ander kind zouden kunnen houden. Dat kan vast wel, maar het verlangen is er nog niet. Wanneer dat er wel is weet ik niet, maar ik vermoed pas over een jaar of twee. 
We zijn nu pas een beetje terug in ons 'oude' ritme, gewend aan het feit dat we een gezin zijn, vooral gewend aan het feit dat er veel meer gepland moet worden en dat er nog maar weinig spontaan kan. Dat Julius er is, voelt dan weer wel heel vanzelfsprekend, alsof hij er nooit niet is geweest. 
Als Julius een jaar of vier is en hij krijgt een broertje of zusje of allebei -je weet nooit wat de natuur van plan is-, dan hebben we onze handen weer een soort van vrij, omdat hij dan ook naar school gaat. Juul kan veel zelf, kan communiceren, snapt veel meer en kan bij bepaalde dingen helpen, als hij dat leuk vindt. 
Julius die rond rent als een kuiken zonder kop, nog niet goed luistert, veel aandacht en verzorging nodig heeft die we hem ook willen geven, in combinatie met een baby... Ik moet er niet aan denken! "Dan ben je er lekker snel vanaf." Waar precies vanaf, vraag ik me af. Kinderen krijg je toch, omdat je dat het meer dan graag wilt en dat je het ziet als een verrijking van je leven? 
Meerdere vrienden van ons hebben kinderen die tussen de één en twee jaar met elkaar schelen en die geven ook aan dat het af en toe pittig kan zijn en dat ze het misschien anders hadden gedaan, als ze het van tevoren hadden geweten.  

Boodschappen, ze zijn aan de orde van de dag. Als stel hadden we veel minder nodig dan nu, met Julius erbij. We zijn inmiddels een gezin met kind(eren) en dat is te zien aan ons steeds voller wordende boodschappenwagen. Pakken pap, liters melk, stukken fruit, koken voor drie, diksap, luiers, billendoekjes, billencrème, verzorgingsproducten voor baby's, kleding, waar Juul eens in de zoveel maanden uitgroeit. Als je niet oppast -en dat is altijd de pest met boodschappen- sta je vier producten af te rekenen voor hetzelfde bedrag als waarvoor je misschien wel tien producten had kunnen kopen. 
Ik hoor vaak dat mensen gewoon maar wat pakken en niet letten op de verschillende prijzen. "Een merk is altijd goed" wordt ook vaak gezegd. "Een huismerk is vaak ook goed en het scheelt je echt een hoop geld", is dan mijn repliek. Ik vind het juist heerlijk om producten te vergelijken. Als ik bijvoorbeeld crackers nodig heb, dan ga ik op een klein afstandje van het schap staan en laat ik mijn ogen eerst langs alle prijzen glijden. Zie je me al staan, strategisch zigzaggend langs al die pakken? Ik ben een pro, je zou me eens moeten zien ;-) 
Meestal check ik de laagste prijs als eerste. Ik bedoel, waarom zou ik mezelf onnodig teveel geld afhandig laten maken?Als het me niet aanspreekt, dan neem ik het op een na voordeligste pak crackers. 
Sommige producten, zoals bijvoorbeeld Spa Appel, hebben (nog) geen echte concurrentie, dus dan pak ik ook gewoon een fles en vervolg ik mijn speurtocht door de Appie. Als het product van mijn keuze uiteindelijk niet lekker blijkt te zijn, dan weet ik dat voor de volgende keer en kies ik opnieuw. Het kost wel iets meer tijd, maar dan heb ik wel een lager geprijsd bonnetje en dus een blijere portemonnee.
Op het gebied van boodschappen voor baby's en kinderen speelt de psychologische factor een nog grotere rol dan bij onze eigen levensmiddelen, omdat het om de verzorging van ons kroost gaat. "Nee, ik gebruik alleen Pampers, want de rest is troep." Of: "Ah Basic biscuitjes? Mijn kind krijgt alleen Nijntje koekjes, die zijn echt het beste en speciaal voor kinderen." Het staat iedereen natuurlijk vrij om hun boodschappenwagen te vullen met welke producten hij of zij wil, maar mocht je wat hulp nodig hebben bij het kiezen van voordelige doch goede alternatieven, ik help je er graag bij! Deze week deel ik het eerste product, lees snel verder! 

Voordat duidelijk werd dat Mark en ik ouders werden van een jongetje, leek vrijwel iedereen ervan overtuigd te zijn dat er een meisje in mijn buik groeide. Mark zag zichzelf al helemaal als tweede Robert ten Brink, met vijf dochters en een labrador. Ik zag mezelf ook als meisjesmoeder, maar dat kwam vooral voort uit het sterke voorgevoel dat ik had. Ik wist het zeker: wij krijgen een dochter. Bijna iedereen wist het zeker, behalve mijn vader en een of twee vriendinnen. Niets bleek minder waar: ik was in verwachting van een jongen. "Nou, dit is echt geen meisje hoor! Honderd procent zeker een jongen, kijk hier hangt zijn piemel." 
Oké, dat hadden we niet verwacht. We waren zeker niet teleurgesteld, maar man. We hebben een week lang iedere dag tegen elkaar gezegd: "Het is gewoon een jongen." 
Wat kan je gevoel je dan in de maling nemen, zeg. 
Dag meisjesmoeder, hallo jongensmoeder! Mark kan nooit meer een echte opvolger worden van Robert ten Brink, maar dat geeft niet. We waren toch niet van plan om vijf kinderen te krijgen. Nu we een zoon hebben, kan ik me niet voorstellen hoe het is om een dochter te hebben en zou ik het ook prima vinden om ooit nog een jongen te krijgen. Niet dat ik een keuze heb natuurlijk en alles is welkom :)
Maar, wat ik me afvraag: waarom wordt een vrouw gezien als een meisjesmoeder? Omdat ze zelf heel vrouwelijk is of veel aan haar uiterlijk besteedt? En hoe zit dat met het beeld dat men heeft van de typische jongensmoeder? Is dat een tomboy met grasvlekken op haar uit elkaar vallende spijkerbroek of een vrouw die one of the guys is, omdat ze mannelijke humor heeft? Ik vind mezelf wel vrouwelijk, maar tegelijkertijd heb ik behoorlijk grove humor en kan ik me soms gedragen als een halve kerel. Wel met make-up op, want zonder ga ik never nooit de deur uit. En een laagje nagellak op mijn nagels. Oh ja en ik föhn ieder dag mijn haar en ik draag oorbellen en ik houd van tutten en roddelen en thee drinken. Wat maakt me dat, een gemuteerde moeder? 
Misschien wordt het verschil duidelijker als ik wat punten op een rijtje zet, die van toepassing zijn op jongensmoeders en op meisjesmoeders. Famme heeft laatst een blog gepost, genaamd: 'De tien dingen die een meisjesmoeder moet accepteren.' Hierin heeft Jitra Janssonius tien punten opgesomd, die op moeders van dochters van toepassing zijn.
Wie weet heb ik ooit nog iets aan die lijst, maar voor nu zal ik de tien dingen met je delen, die ik tegenkom en die ik moet accepteren als moeder van een anderhalf jaar oude micro-peuterjongen, die hard op weg is naar de 'twee is nee'-fase.