On-ge-lo-fe-lijk hoeveel kleren Julius heeft. Ik bedoel, ik heb ook heel wat, maar hij...
We hebben vrienden waar we veel van hebben gekregen. HEEL VEEL. Het heeft me dagen gekost om alles uit te zoeken.
Op een gegeven moment heb ik het voor elkaar gekregen een structuur aan te brengen in de berg met textiel in alle mogelijke soorten, maten en kleuren. En dan: wat blijft en wat gaat weg? Ik probeerde me in te denken hoe Julius, toen nog in mijn buik, eruit zou zien en welke kleuren hem zouden staan. Bruin haar: alles houden. Rood haar: de helft weg. Blond haar: idem.
Hm. Dat gaat niet werken, aangezien het maar een wilde gok zou zijn. Dus, dan maar gewoon ieder kledingstuk grondig bekijken en afkeuren op (verkeerde) kleur, of als het in slechte staat verkeert.
Aan het einde van de rit had ik drie grote kratten vol met kleertjes, van maat 50 t/m 80! Wow, we zitten gebakken tot hij een maand of negen is.
En toen werd Julius geboren en werden we uiteraard weer overladen met kleertjes.
Superleuk natuurlijk en ik wil ook absoluut niet ondankbaar overkomen, want het is heel fijn dat we zowat niks hoefden aan te schaffen. Maar, dat doe je natuurlijk toch...  
Ongeveer zeven rompertjes later kon Juul in een grotere maat en lag meer dan de helft van de kleertjes onaangeroerd te wachten om gedragen te worden. That's not gonna happen. Zo zonde :(
Ach, we kunnen in ieder geval heel veel kinderen krijgen, zonder de eerste maanden van hun leven kleertjes te hoeven kopen, dat scheelt!  Of, we geven het ook weer weg, dan hebben andere mensen er ook nog iets aan :)
Probeer geen kleertjes te kopen voordat je baby geboren is, want vaak krijg je van tevoren al veel van vrienden of familie. Het scheelt je niet alleen een hoop geld, maar ook ruimte. Kom je iets te kort? Een rompertje of broekje is zo gekocht!

-X- Max

Voordat ik mijn verhalen over mij als (nieuwbakken) moeder met jullie deel, lijkt het me leuk om mijn kleine Julius even aan jullie voor te stellen, zodat jullie een beeld hebben bij de naam. Ik zeg wel kleine Julius, maar zo klein is hij eigenlijk niet. Bij de geboorte woog hij 4010 gram (8 pond) en hij was 52 centimeter lang. Inmiddels is Juul 5,5 maand en twee keer zo zwaar als bij de geboorte, 8 kilo dus!  De tijd gaat zo verschrikkelijk snel, dat ik het nauwelijks kan bijhouden, soms. "Voordat je het weet zijn ze volwassen, dus geniet er maar van hoor."  Ik weet niet precies hoe vaak we dit gehoord hebben van vrienden en familie, maar ik beschouwde het eigenlijk altijd een beetje als goed bedoelde onzin. Het zal wel, dacht ik. Bij dezen: sorry vrienden en familie, want jullie hebben gelijk! Van hulpeloos hoopje mens, naar sterk(!) klein persoonlijkheidje met een hele hoop donker haar en lekkere spekbeentjes.  Bij iedere sprong die Julius maakt, juichen Mark (vriend en papa) en ik hem toe alsof we nog nooit zoiets bijzonders hebben gezien. "Wat is je nekje al sterk zeg, goed zo! Je rolt om, goed zo! Hap, lekkere worteltjes, mmm... lekker! Kan jij al een beetje zitten? Jeetje wat ben je toch een knap kind! Wat kan jij al veel met je stem zeg, goed hoor!" Iedere dag leert hij nieuwe dingen en iedere dag juichen we hem weer toe. Eerlijk is eerlijk, alles wat vroeger belangrijk leek, is niets meer waard als ik naar Juul kijk. Niets is bijzonderder dan je kind zich zien ontwikkelen. Wat een cliché's, nu al. Newsflash: ze zijn echt allemaal waar!
Maar goed, ik dwaal af.  Julius is een geweldige baby. Dat zegt ook iedere ouder, maar het is echt zo! (Dat ook.) Er gaat geen dag voorbij dat hij niet lacht, hij slaapt al door sinds de vijfde week van zijn leven, hij is vrijwel altijd vrolijk en tot nu toe eet hij alles wat ik hem voorschotel. Tot vier maanden was dit alleen de borst, maar nu krijgt Julius ook hapjes. Wortel, peer, banaan, bruine bonen, gemengde smaken... Hij doet zijn mond al open als de lepel met het door mij bijgevoegde geluid van iets dat op een vliegtuig moet lijken, nog niet eens in de buurt is van zijn mond. Als je ooit een model zou kunnen kiezen, kies dan model 'Julius' en je hebt de meest geweldige baby! Het is maar goed dat alle ouders zo over hun kind praten, tenminste, dat is wel te hopen. Want, ieder kind verdient alle liefde van de wereld en vooral de liefde van zijn of haar ouders. 

-X- Max