Chaos aan tafel!

Sinds we kinderen hebben, vind ik etenstijd één van de meest slopende momenten van de dag. Eerst hadden we tijd om bij te praten en stressvrij te koken, nu is het vooral zo, dat er één kind klaagt over honger en koekjes om die honger te stillen en dat de ander jammerend aan mijn been hangt, tot hij opgetild wordt om in de pannen te kunnen kijken. Dan moeten we dus nog aan tafel.

Rondvliegend voedsel en onderhandelen
Zodra de deur opengaat en Mark thuiskomt rond 17.30, veroordeel ik hem tot het koest houden van de kinderen en zorg ik dat het eten zo snel mogelijk op tafel staat. Mark en ik werken ons eten vaak snel naar binnen en proberen tevergeefs met elkaar te praten, om vervolgens te beginnen met opvangen van rondvliegende etensresten, die Vic van tafel smijt. Met Juul onderhandelen we soms nog over het wel of niet leeg eten van zijn bord en welk toetje bij welk resultaat hoort. Bord helemaal leeg betekent dat hij een ijsje mag, bord niet helemaal leeg betekent vla. Dat is heel overzichtelijk en geeft nagenoeg geen problemen meer.

---

Meer lezen