Wat houdt dat eigenlijk in: je kind opvoeden zoals het hoort? Volgens de richtlijnen van opvoedkundige boeken te werk gaan? Van andere ouders aannemen dat hun manier de juiste is? Hoe weten zij dan dat die manier juist is? Hoe weten de schrijvers van die boeken het? Door onderzoek te doen en studies te volgen, logisch. Heel handig, al die basistips en ik geef toe dat ik er soms ook echt iets mee doe, maar wie doen er het meest intensief onderzoek naar en volgen dagelijks studies over hun eigen kind(eren)? De ouders zelf. Natuurlijk gaat het ook weleens mis, verlies ik mijn geduld of kijk ik de andere kant op, om een keer niet te hoeven corrigeren. Natuurlijk vraag ik tips en lees ik wel eens wat. The bottomline is: het perfecte kind bestaat denk ik niet en daarnaast: wat zou er dan nog te beleven zijn? Ik ben voor een goede basis, zoals rust, ritme en regelmaat, Julius manieren bijbrengen, hem leren niet (te snel) te oordelen over andere mensen, geen geweld te gebruiken (tenzij het zelfverdediging is), enzovoorts. Waar ik óók voor ben, is grijs denken, open minded zijn en het leven met een flinke dosis humor benaderen en het allemaal niet té serieus te nemen. Zo serieus als nodig is, dat wel natuurlijk. Je zit er al op te wachten, hè? Ook ik ga delen hoe ik tot nu toe levend uit en in de rollercoaster van emoties, vragen en onzekerheden stap.
0 Comments
Er komen zoveel verschrikkelijke nieuwsberichten voorbij, dat het mooie nieuws soms verdrinkt in die poel van ellende.
Toen ik op dit prachtige heldinnen-nieuwsbericht stuitte, kreeg ik een enorme brok in mijn keel. Dat lukt snel bij mij, maar echt: deze vrouw is een ware heldin! Zo mooi, hoe haar instinct het overnam en Dit is het oorspronkelijke bericht, dat ik vond op www.lindanieuws.nl: Drie dagen geleden schreef ik een blogpost over het merk Happy Socks: de kleurrijke, vrolijke voetenwarmers.
Ik schreef ook dat je mee kon doen aan de win-actie: een paar voor jou en een paar voor je kind, zodat jullie lekker met elkaar kunnen matchen. Je kunt ze ook inpakken en onder de boom leggen. :) Dan nu, de grande finale: wie zijn de trotse nieuwe dragers van zo'n kleurrijk paar Happy Socks? Julius heeft zijn taak weer uiterst serieus genomen en trok de volgende lootjes... Ze waren me zo lief, die middagen dat ik het moeder zijn even op pauze kon zetten. Bij wijze van spreken dan, maar ik denk dat mijn 'metgezellen' wel weten wat ik bedoel. Even een moment van stilte, speelgoed dat stokstijf blijft staan of liggen, in alle rust een televisieprogramma volgen, een boekje lezen, puin ruimen, strijken, even geen 'mamaaaaa, nee, mag ik, ik wil, nee, nee!'
Gewoon, heel even een moment om op adem te komen voordat strike two begint. Mijn moeder kan alles maken. Echt alles. Ze is een timmervrouw, tuinvrouw, chef-kok, coupeuse en ontwerpster in één. Vroeger maakte ze veel kledingstukken voor mij; unieke stukken waar niemand anders in rondliep. Ook maakte mijn moeder kleding voor anderen en voor zichzelf. Ze had een keer een rood geruit giletje gemaakt. Een voor zichzelf en een voor mij. Dat was zó leuk! Ik vond het super interessant om hetzelfde als mama te dragen.
Speaking of which: nu pas ik mijn eigen outfit ook weleens aan op die van Juul. Gewoon, omdat ik dat gezellig vind en omdat ik het leuk vind als Juul het opmerkt: "Kijk mama, zelfde schoenen! Kijk, mama lijkt op Julius!" De afgelopen paar maanden hebben er veel nieuwe kledingstukken hun intrede gedaan in onze kasten. Oud (zeer oud) heeft plaats gemaakt voor nieuw.
Voor Julius is dat anders: hij draagt zijn kleding totdat hij eruit is gegroeid, wat betekent dat ik weer los mag gaan op het selecteren van een nieuwe garderobe. Ik heb weleens eerder een shoplog gedeeld, maar daar liet ik alleen de kledingstukken zien. Nu heb ik mijn kleine, lieve paspop geprobeerd zo goed mogelijk te laten poseren, compleet in het nieuw gestoken, haren netjes, mond schoon, alles. Het is niet altijd even goed gelukt, maar dat geeft niet; daar komen de foto's van alleen de kledingstukken dan weer goed van pas. ;-) Deze setjes heb ik geshopt bij H&M, mijn lievelingswinkel wat betreft kleding voor Julius. Iedere avond wordt Julius voorgelezen. Soms alleen -tot in den treuren- 'Over een kleine mol die wil weten wie er op zijn kop gepoept heeft', vaker meer dan één verhaaltje. Een beetje knipperen met zijn lange, bruine wimpers, 'mama, please' zeggen en lief kijken en ik zit zo vier verhaaltjes voor te lezen. Waaronder uit het boek 'Hallo, hallo, wie stinkt daar zo?'
Gisteren was het weer zo ver: Julius vroeg: "Mama, nog meer lezen? Please? Hallo, hallo? Bij me liggen, mama?" Knap lastig om daar nee tegen te zeggen. Dat wil ik ook niet, dus lees ik niet één, maar vier verhaaltjes voor. In het boek stuitte ik op een gedicht van Annie M.G. Schmidt. Julius zit volop in de peuterpubertijd en toen ik het gedicht las, dacht ik: dit gaat over hem! En dan te bedenken dat het uit een gedichtenbundel komt, die in 1955 verscheen. Het geboortejaar van mijn ouders, toevallig. Niet dat dat er iets mee te maken heeft, maar dat vind ik dan weer bijzonder. Zo zie je maar, dat er door de jaren heen niets verandert. Ik vond deze tag op de blog van Love Zen Mama en ik dacht: ach, dat kan nooit slecht uitpakken voor me. Of toch? Lees snel door, dan kom je erachter :)
Hoe vaak verschoon jij de luier van je kind? Zodra ik merk dat Julius iets anders aan het doen is dan plassen, dan sta ik eigenlijk al te wachten om hem naar boven te escorteren voor een verschoonbeurt. Babypoep ruikt nog best oké, maar peuterpoep... Het is alsof er een volwassene in zijn broek heeft gepoept en dan steeds langs je neus walmt bij het voorbijlopen. Jammie, jammie. Een plasluier vervang ik zodra ik voel dat deze wat dikker begint te worden en altijd voor en na het slapen. We zijn bezig Julius zindelijk te maken, dus we gaan ook voor en na het slapen naar de wc en op momenten op de dag. Korter antwoord: vaak een schone luier en vaak naar de wc! Het is zover: ik moet echt meer op mijn woorden gaan letten, als Julius in de buurt is. Vooral omdat hij werkelijk alles nazegt, hoe zacht ik sommige woorden ook uitspreek. We brachten gisteren op verzoek van meneer Julius even een bezoekje aan de speeltuin in de buurt: "Papa, mama, sotom!" De speeltuin dus. We staan nog niet voor het hek of ik zeg iets tegen Mark. Geen idee waar we het over hadden, maar ik vond het nodig om iets te zeggen, wat ik beter niet had kunnen doen. Iets wat ik niet uit de mond van mijn peuter wil horen. |
DISCLAIMER
Alle foto's, teksten en illustraties op deze site zijn eigendom van The Daily Max, tenzij nadrukkelijk anders vermeld. Niets van de op deze site aanwezige of van deze site te downloaden informatie mag worden overgenomen zonder toestemming van The Daily Max. Archieven
August 2020
|