28. Koop een huis in Haarlem

Eerder schreef ik over de zoektocht naar ons droomhuis en dat we ons afvroegen waar het toch stond. Er is nieuws! *Trommelgeroffel....* 
Nog steeds kan ik het nauwelijks geloven, maar toch is het zo: we hebben een huis in Haarlem gekocht! YEAH!!! Een halfjaar geleden konden we ons nog niet voorstellen dat het ooit zou gebeuren en nu wordt onze droom gewoon werkelijkheid! Wat er al niet kan veranderen in zo'n relatief korte tijd. Het moet echt nog even aankomen bij me. Veel uitroeptekens in deze blog, want ik ben zó blij! 

---

Sinds dit weekend wonen we in onze tijdelijke stek -dankzij de hulp van onze lieve vrienden en familie- en leven we even uit dozen en met de spullen die we écht nodig hebben. We moeten dit trucje namelijk binnen een paar maanden weer gaan uithalen en dan is het niet cool als de boel wéér in dozen gedaan moet worden en uit elkaar gehaald. 
Ik zag er echt tegenop om tijdelijk ergens te gaan wonen vanwege al het dubbele werk, maar het val me 200% mee. Julius heeft nergens last van en zelfs de katten zijn vanaf de eerste dag al op hun gemak. Wat ik wel gek vind, aangezien dit voor die arme beestjes de tweede verhuizing is binnen twee jaar. And counting. 
We wonen ineens weer bijna in de stad, gisteren fietsten we er in vijf minuten (!) naartoe! Ik vind het allemaal zo bizar en onwerkelijk! Het dubbele verhuizen is niet zo fijn, maar ach. Het is zo onbelangrijk, als we uiteindelijk op de plek gaan wonen waar we het allerliefste willen zijn en waar we nooit meer weg hoeven. 
Afgelopen dinsdag gingen we kijken naar ons -toen nog potentiële- huis en de middag erop kregen we rond dezelfde tijd het goede nieuws dat wij de nieuwe eigenaar worden! Het gekke is, dat Mark het niet eens van binnen heeft gezien! Hij werkt in het onderwijs, waardoor vrij nemen op een doordeweekse dag vrijwel onmogelijk is. Wat een vertrouwen, hè? Hij zei: "Lieverd, als jij het ziet zitten en als het bouwkundig goed is, doe het dan maar. Ik wil gewoon in die buurt wonen en als we het hebben, kan ik het nog lang genoeg zien." En dat is natuurlijk ook zo. We zijn het weekend ervoor wel stiekem de tuin ingeslopen (er woont niemand meer), om even sfeer te proeven en naar binnen te gluren. Het is dus niet zo dat Mark niets heeft gezien, alleen de eerste verdieping en de zolder dus eigenlijk niet. Maar dat geeft niet, want we hebben het gekocht, het is over een paar maanden ons thuis en het wordt Juuls ouderlijk huis! Om de hoek bij mijn ouders, om de hoek bij mijn broer en schoonzus en mijn ouder schooltje op loopafstand. Gisteren fietsten we even naar het huis toe, om te kijken. Toen we op een gegeven moment door de buurt fietsten, voelde ik me zó gelukkig dat ik een paar traantjes heb gelaten. Sentimentele doos die ik ben, haha. Ik ben gewoon voor het eerst echt verliefd op een huis. Het heeft nog wel behoorlijk wat liefde en likjes verf en nieuwe vloeren en een nieuwe keuken en alles nodig, maar dat geeft niet. Het wordt precies zoals we het willen en het hoeft niet allemaal meteen. De buurt is perfect en dat wordt ons nieuwe stekkie ook. IK BEN ZÓ BLIJ! Wordt vervolgd! :)
PS: Alle mensen die met ons mee hebben geleefd en gezocht: heel erg bedankt! Fijn om zoveel lieve mensen om ons heen te hebben en ook fijn dat er juten zakken en logeerbedden zijn aangeboden, voor het geval dat. 

-X- Max

Volg The Daily Max ook via, Twitter, Bloglovin' en Facebook!