27. verkoop je huis

"Volgend jaar gaan we het doen. Eerst even rustig aan rondkijken, alle opties bekijken en dan ergens in het voorjaar van volgend jaar het bord in de tuin." Dat was begin dit jaar en ik kan je zeggen dat onze voorgenomen plannen niet helemaal zijn gegaan zoals we het in eerste instantie bedacht hadden. Hoe meer we erover praatten om weer terug te verhuizen naar Haarlem, des te groter werd het verlangen om ons huis direct op Funda te zetten. 
Eerst kwam er aantal bezwaren, zoals: "We wonen er nog niet lang genoeg, laten we eerst even afwachten hoe het met ons werk gaat (wat helemaal goed gaat), nog wat klusjes in huis afmaken en jouw studie (mijn studie) moet eerst af zijn." Na een paar weken goed gepraat te hebben, konden we alle bezwaren in een keer van tafel vegen en de dag daarna sprak ik de voicemail van onze makelaar Eric in. 
Dat ging ongeveer zo: "Hi met Maxine, nou we hebben het er laatst al met elkaar over gehad, maar we willen toch zo snel mogelijk ons huis te koop zetten. We hebben ook al een ander huis op Funda gezien, waar we graag zouden willen kijken. Wanneer kunnen we langskomen om alles door te spreken?" Gelukkig kennen we elkaar al behoorlijk lang en ook al van prehuizenjacht, dus het van-de-hak-op-de-tak-bericht was totaal niet gek voor hem. Wel werd ik gewezen op de (verkeerde!) volgorde van mijn bericht. Het wil nog weleens gebeuren, dat mijn eigen wereld meer op de voorgrond treedt dan zou moeten of dat mijn hersens een tikkeltje sneller werken dan mijn mond kan verwerken. Heel soms hoor (altijd).
In ieder geval, een lang verhaal kort: begin juni kwam ons huis op Funda en aan het begin van deze maand -augustus- kregen wij het verlossende telefoontje van Eric: "Waar zijn jullie? Zet je auto maar even aan de kant, dan. Goed nieuws: de kopers zijn op jullie laatste voorstel ingegaan!" Whaaaaaaaa, wat een opluchting! Ons huis is gewoon verkocht! Het is gelukt, het is gewoon echt gelukt! 
We wilden proosten op de verkoop van ons huis, dagdromen over ons potentiële nieuwe huis in Haarlem, maar daar stonden we dan, langs de weg, vlakbij de ingang van Diergaarde Blijdorp. Totale deceptie. Daar hadden we dus geen zin meer in. Maar ach, we kregen vrijkaartjes van Eneco en zoals het de Nederlander betaamt, gingen we gewoon. Naast de telefoon blijven wachten is ook weer zoiets, het heeft absoluut geen zin. 
Na hooguit twee uur door een -naar onze mening tegenvallend- Blijdorp te hebben geslenterd en gekeken te hebben naar een ijsbeer die op apen gapen lag, een tijger die door de hitte de ene poot niet voor de andere kon zetten en het Oceanium (wat wel heel mooi was, ook voor Juul) zijn we met gierende banden richting huis gegaan. Ons fijne thuis, tot eind oktober. 
Vanaf november wonen we sowieso in Haarlem, want we hebben een voor-het-geval-dat-tussenoplossing kunnen vinden. Dat is een hele geruststelling, maar hopelijk is het niet nodig en vinden we voor die tijd ons droomhuis. Twee keer verhuizen met een kind en twee katten? Liever niet. Maar, het is zoals het is en we hebben in ieder geval onderdak op het moment dat we ons huidige huis verlaten. 
Het zou alleen zo fijn zijn dat we weten waarvoor we aan het inpakken zijn. Ja, de eerste tien dozen zijn al ingepakt en beschreven met wat er in zit en naar welke kamer -in welk huis dan ook- het moet. Zo ben ik dan ook wel weer. Voorbereiding is negentig procent van het succes, zeggen mijn ouders altijd. 
Tot de tijd dat het huis zich aandient, gaan wij nog even genieten van onze fijne stek op de 'verkeerde' plek, met de laptop op schoot en Funda verversend. Iedere vijf minuten. 
Soms moet ik het echt hardop zeggen om het enigszins te geloven: ons huis is gewoon verkocht! We gaan terug naar Haarlem, terug naar onze roots en lekker dicht bij mijn ouders! Mijn moeder kan wel een dranghek voor de deur gaan zetten, tegen die tijd. Of ik, dat is ook een mogelijkheid ;-) 

Hoe dan ook: We're coming home :) Maar tot het zover is: FUNDA. To be continued...

-X- Max

Volg The Daily Max ook via, Twitter, Bloglovin' en Facebook!

---