6. Ga op een spontane road trip met Mark en Juul

"Laten we naar Sprookjeswonderland gaan!"
Ik ben niet zo van de spontane tripjes, maar aan dit idee kon ik nog een hele nacht wennen. Prima, morgen gaan we naar Sprookjeswonderland, dat is leuk! Niet dat ik nu een lijstje heb kunnen maken en alles kunnen uitstippelen, maar oké, leuk!
Helemaal spontaan was het dus niet, onze trip richting Enkhuizen. Maar, niet getreurd: het liep toch anders dan we dachten. Toen we bijna op de plek van bestemming aankwamen, liet buienradar ons niet veel goeds zien... Ach ja, voorbereiding op dit soort dagjes is nooit ons sterkste punt geweest. We gingen er gewoon vanuit dat het droog zou blijven. Qua uitrusting voor Julius, hadden we aan alles gedacht, dat wel. Voor onszelf hadden we nog net een fles Spa mee gegrist, maar daar hield de samenstelling van ons overlevingspakket ook meteen op. Zal je net zien, dat je na een halfuur trek hebt in een dropje of zo'n ander lekker 'voor-onderweg-snoepje'. 
Daar stonden we dan, geparkeerd langs een Enkhuizer berm, te bedenken wat we moesten doen. Het liefst was ik omgekeerd en naar huis gegaan. Gelukkig is Mark wat avontuurlijker aangelegd, want hij kwam ineens met een lumineus idee: "Laten we naar Texel gaan, daar is het wel droog!" Op dat moment kreeg ik kortsluiting. Net alsof je zomaar even besluit naar Texel te gaan, dacht ik. Een minuut later zetten we koers richting onze nieuwe bestemming en werd het toch nog een spontane road trip. Ik houd er dus niet van, om zonder me voorbereid te hebben ergens heen te gaan, als het 'zo ver' van huis is. Maar, de 101 in 1001-lijst zou natuurlijk super saai zijn, als ik 'm had gevuld met allemaal comfortzone-doelen, dus ik herpakte mezelf en dacht: Yeah, op naar Texel! Spontaan! Niet voorbereid! Jippie! Kortsluiting!

"Vijfentwintig euro?!" Dat is heel normaal voor een retourtje met de veerboot naar Texel. Als we ons hadden voorbereid, hadden we dat geweten. Maar, dan zou het niet meer spontaan zijn, natuurlijk! ;-)
Prima, we zijn al zo ver, nu niet zeiken Max, dacht ik bij mezelf. 
We wilden graag koffie en wat eten, want we hadden niets bij ons, dus dat deden we op de boot. Eerst Juul een broodje geven, want daar hadden we wel voor gezorgd. Daarna ging Mark Juul verschonen, terwijl ik onze brandstof ging halen. Wachten,wachten en nog eens wachten. Natuurlijk wil iedereen koffie en gevulde koeken, net op het moment dat wij er zin in hebben. Nadat ik fors geld had neergeteld voor het geheel, waren Mark en Juul nog nergens te bekennen. Even wachten dan maar. 
Ding donggg!" We naderen het eiland Texel. Wilt u zo vriendelijk zijn zich naar uw voertuig te begeven?" Natuurlijk, de omroepster kon niet héél even wachten tot we onze koffie op hadden. Misschien komt dat doordat het een automatisch bericht was en omdat het volledig paste in het onverwachtse en spontane aspect van onze dag ;-) Jippie! Kortsluiting! Again! 
Toen Mark klaar was met zijn worstelgevecht met Julius en de luier, moesten we als de bliksem terug naar onze auto, Mark met Juul op de arm en ik met twee bekers hete koffie en vulkoeken, provisorisch verpakt in Julius' broodbakje. 
So far, so good, want toen we voet zetten op Texel, was het kurkdroog! Geen spatje regen te bekennen.
We hebben van alles gedaan, van een bezoek aan Ecomare tot het bekijken van de vuurtoren (Mark ging alleen, want Juul sliep en we vonden het zielig om hem uit zijn slaap te halen), tot het eten van heel veel patat en kroketten in de auto. Julius vond alles even spannend en heeft het geloof ik heel erg naar zijn zin gehad! 
Wij vonden het ook echt leuk om te doen en ik moet zeggen dat het spontane gewoon een kwestie van oefenen is, want ik ben namelijk nog lang niet van plan om een oude, verzuurde vrouw te worden, die de hele dag achter de geraniums zit! We gaan zeker nog eens terug naar Texel, voorbereid en alles.
Life is a series of natural and spontaneous changes. Don't resist them - that only creates sorrow. Let reality be reality. Let things flow naturally forward in whatever way they like." 
-Lao Tzu

-X- Max