Zoals je waarschijnlijk wel weet, ben ik in verwachting van ons tweede kind. Een tweede mix van ons tweeën is onderweg naar ons! In september besloten we dat het tijd was om ervoor te gaan, als in: stoppen met de pil, afwachten of mijn cyclus normaal zou zijn, de vruchtbare dagen uitrekenen en dan, eh ja. Op elkaar duiken. Dat zeg ik nog redelijk netjes, toch? Mijn cyclus was net zoals bij Julius -gelukkig!- meteen weer regelmatig, wat het uitrekenen van mijn vruchtbare dagen gemakkelijk maakte. De eerste maand testte ik... negatief. Helaas, maar geen man overboord. Dat het met Juul in een keer raak was, zegt niets over een volgende zwangerschap. Die hoop had ik wel, maar nieuwe ronde, nieuwe kansen.
Poging twee bleek ook negatief. Ik kan me voorstellen dat dit heel verwend klinkt en dat is het vast ook, maar ik was best een beetje teleurgesteld. Hoe kon dat nou? Als het maar niet een jaar gaat duren, dacht ik meteen. Terwijl twee maanden helemaal niets is, dat weet ik ook wel. Misschien komt het je bekend voor, maar als je dan eenmaal de keuze maakt om aan gezinsuitbreiding te beginnen, dan hoop je dat het snel en het liefst de eerste keer al raak is. Met Julius lukte het ook in een keer, dus waarom nu niet? Op een gegeven moment zette ik kruisjes in mijn agenda, om bij te houden wanneer we aan de bak mochten. De dag zonder kruisje, besloten we toch maar te benutten, voor je weet nooit. ;-) De derde test zag er wederom negatief uit, maar niet geheel overtuigend negatief. We zagen een héél lichtroze streepje. Maar dan ook echt héél licht. Zo licht, dat ik de test echt tegen het licht aan moest houden. Dit kan toch geen positieve test zijn, zeiden we nog tegen elkaar. Maar, een streep is een streep, zeggen ze toch? We besloten nog een voorraadje tests te kopen en de dag erna weer te testen. Dat ging niet helemaal volgens plan, want na een paar uur hing ik alweer boven de volgende stick. De streep was nog steeds heel licht, maar leek toch iets duidelijker. Of dat kwam doordat ik er onophoudelijk naar bleef kijken weet ik niet, maar overtuigend vonden we het in ieder geval nog steeds niet. De dag erna deden we nog een test, die weer lichter uitviel dan de voorgaande tests. Dat kan dus ook nog. Jemig, wat is het nou?! Diezelfde middag konden we eindelijk -na vier tests- met zekerheid zeggen dat ik toch echt nieuw leven in mijn buik draag. Het lichte streepje bleek -natuurlijk- toch een teken van leven te zijn en we konden het eindelijk tegen elkaar zeggen: 'We krijgen gewoon nog een kind!' Na drie maanden lukte het al! Achteraf gezegd is dat natuurlijk hartstikke snel en daar zijn we enorm dankbaar voor. :) En dat is het begin van ons volgende hoofdstuk; het jaar dat we voor de tweede keer ouders worden, het jaar dat Julius grote broer wordt. Wordt vervolgd, X
1 Comment
M
28/4/2017 21:13:03
Reply
Leave a Reply. |
DISCLAIMER
Alle foto's, teksten en illustraties op deze site zijn eigendom van The Daily Max, tenzij nadrukkelijk anders vermeld. Niets van de op deze site aanwezige of van deze site te downloaden informatie mag worden overgenomen zonder toestemming van The Daily Max. Archieven
August 2020
|