Vliegen met kinderen, hoe erg kan het zijn? De één dringt je zijn of haar horror-ervaring op, terwijl bij de ander kindlief een gat in de vlucht sliep. Fijn, daar hebben we dus vrij weinig (lees: niets) aan. Laten we dan zelf de voors en tegens eens bekijken: als we met de auto gaan, dan zit Julius minimaal een uur of tien, twaalf in de auto. We zullen wel stops maken om de benen te strekken, maar toch. Als we met het vliegtuig gaan, dan is het even een kwestie van doorbijten, wat betreft de beperkte zitruimte, maar dan zijn we in ieder geval binnen vier uur op de plek van bestemming. Klinkt mij al een stuk aanlokkelijker in de oren. We hebben wel meteen vervoer op de bestemming, als we met de auto gaan. Aan de andere kant: andere landen maken ook gebruik van het openbaar vervoer, dus als we ergens heen willen, dan kunnen we ook prima de bus nemen. Zo zijn we nog even doorgegaan met het opsommen van voor -en nadelen, maar we konden niets ontdekken -behalve het bekende verhaal over oorpijn bij kleintjes- wat maakte dat we met de auto op vakantie wilden gaan. Ach, wie weet valt het mee bij Julius en heeft hij nauwelijks iets van de druk in de cabine. Zoek en boek, klik, klik, klik. Accommodatie X, klik. Boeken, klik. Gaan. Na vier maanden te hebben uitgekeken naar ons weekje naar de Griekse zon, was het vorige week maandag ineens zover. Nadat we door mijn moeder op Schiphol waren afgezet, kon onze reis beginnen. Bij de check-in ging het al stroef; Julius had volgens de informatie in het systeem alleen maar een achternaam. Terwijl ik alles bij de boeking keurig had ingevuld. Dit is geen goed teken, dacht ik bij mezelf. Vervolgens bleken we niet bij elkaar te zitten, terwijl we bijna drie uur voor vertrek incheckte. Tegenwoordig kan je dus tegen betaling stoelen van tevoren reserveren, waar ik blijkbaar overheen heb gelezen. Als je dat niet doet, dan ben je de pineut. Ik dacht: we checken gewoon vierentwintig uur van tevoren in en dan is er nog keuze genoeg. Vergeet dat maar, Max. Na wat moeite werden het stoel 8D en 9C voor ons, in plaats van 12C en 8D. Gelukkig, dat is nog redelijk 'naast elkaar'. Ik blijf het bizar vinden, dat een gezin met 'baby' niet naast elkaar wordt gezet. Op zich is het fijn als je elkaar even kunt verlossen van een krijsend of zichzelf loswurmend kind. Bij de douane werd onze tas extra gecheckt, want wie weet hadden we het potje met groente voor Juul wel helemaal volgepompt met dangerous goods. Gaat uw gang meneer van de douane, trek onze tas maar overhoop. Tevergeefs op jacht naar een drinkfles voor Juul, want vergeten (ik kan het nog steeds niet bevatten), zetten we koers richting, jawel: Gate D86. Ach, het past in het plaatje van het hobbelige begin van onze reis. "Juultje, kom maar! Nee Juul, niet aankomen. Kom op, niet huilen. Mama houdt je handje gewoon vast, accepteren en doorgaan. Wil je met het flesje water spelen? Oké, doe dat dan maar." Het blijft voor Juul het allermooist als wij over de grond tijgeren om zijn speeltjes op te rapen en terug te geven. Juul pakt het aan, speelt er een paar seconden mee en hup, daar liggen we weer. Zo ook met het flesje water, dat we hebben gekocht als alternatief voor Juuls drinkfles (nogmaals: hoe konden we dat in hemelsnaam vergeten?!). Het ging zo: we stonden aan de zijkant van de 'mind your step'-loopband en Julius gooide constant het flesje op de grond. Prima, als het hem maar bezig houdt. Huppakee, daar vloog het flesje weer. Ik raap 'm op, ik kom overeind en ik hoor Mark mijn naam roepen, waarna ik geïrriteerd opkijk: "Wat is er?!" Een seconde later zie ik Juul naast me op de grond liggen, compleet met bebloede mond en kin en heel hard huilend. Dat is dat. De sfeer was al redelijk omgeslagen, toen we wisten dat we niet naast elkaar zouden zitten op onze eerste vliegreis als gezin, maar dit sloeg alles. Onze kleine Pluis zat onder het bloed en was enorm geschrokken. "Wat ben ik ook een kutmoeder!" zei ik snikkend. "Ik let twee seconden niet op en dan gebeurt er dit! Wat kan ik wel?!" Mark, de allerliefste van de wereld, was de rust zelve, terwijl ik had verwacht dat hij in paniek zou raken. Een dikke bovenlip, een snee in de onderlip en een schram op Julius' kin. En dan moesten we nog vertrekken. De heenreis was op zijn zachtst gezegd niet wat er ervan gehoopt hadden. Juul had vanwege de druk extra veel last van zijn doorkomende tandjes en waarschijnlijk ook een beetje oorpijn (dus toch). Thank God heeft hij even geslapen, wat ons de kans gaf om ook even op adem te komen. Terug ging het stukken beter. Maar ook dan zal je zien dat er altijd wel iemand is, die het je lastig maakt. Het was niet Juul die vervelend was, maar de passagier voor ons, die overigens zijn stoel in de slaapstand had gezet, waardoor Juul nauwelijks ruimte had om zich vrij te bewegen. Het was zo'n type, die bij ieder geluidje en iedere beweging geïrriteerd omkeek. En me dan niet aankijken, maar half omkijken. Coulant als ik ben, heb ik de beste man niet uitgescholden, maar hardop aan Mark medegedeeld wat ik van hem vond en Juul duidelijk geïnstrueerd dat hij zijn flesje beter niet op het hoofd van die VERVELENDE MENEER kon gooien. Ik bedoel, we waren nog minstens drie uur tot elkaar veroordeeld ;-) Volgend jaar weer? Dan heeft Julius een eigen stoel, kan hij praten en begrijpt hij hopelijk dat hij niet door het übersmalle gangpad kan rennen. Vuurdoop 2.0, ik kijk ernaar uit! Een busreis, met de auto of met het vliegtuig; laat je niet te veel beïnvloeden door wat andere mensen vinden. Bedenk wat je verwacht van je vakantie, kijk naar wat je kind aan kan en waar je hem of haar het minst mee belast. Het ene kind is het andere niet, vliegen kan bij de één vlekkeloos gaan, terwijl de ander heel veel last heeft van de druk. Je weet het nooit, dus mijn advies is: doe wat jij denkt dat het beste is en alles komt goed! :) -X- Max Volg The Daily Max ook via, Twitter, Bloglovin', Facebook en Instagram!
2 Comments
Anouchka Bonoo
18/7/2014 15:40:43
Weer prachtig geschreven Max! Wat kan ik genieten van de manier hoe jij schrijft! Eerlijk en ook nog eens grappig! Ga zo door
Reply
The Daily Max
20/7/2014 01:06:24
Ah, wat lief! Bedankt Anouchka, daar word ik nou echt blij van :)
Reply
Leave a Reply. |
DISCLAIMER
Alle foto's, teksten en illustraties op deze site zijn eigendom van The Daily Max, tenzij nadrukkelijk anders vermeld. Niets van de op deze site aanwezige of van deze site te downloaden informatie mag worden overgenomen zonder toestemming van The Daily Max. Archieven
August 2020
|