to work or not to work...

Na mijn zwangerschapsverlof was het tijd om weer werk te gaan zoeken. Ik had wel een baan. Het liefst zou ik niet werken om zelf alle dagen voor mijn kind te kunnen zorgen, maar helaas is dat in deze tijd vaak niet mogelijk. Tenzij we natuurlijk zelf ons eten gaan verbouwen, Julius iedere dag hetzelfde aantrekken, één keer per week douchen(iehhh!) en alle dagen kaarsen aansteken in plaats van lampen. Eh, ja. Dat is misschien wat extreem. Waar het op neer komt, is dat ik gewoon weer moet gaan werken. We zouden wel wat meer kunnen besparen, natuurlijk. 
In ieder geval, ik zoek dus werk.  Maar, dat is zo makkelijk nog niet, zeg! Ik ben verplicht om 5 keer per 4 weken te solliciteren en dat doe ik dan ook braaf. Omdat ik mijn studie voor psychosociaal counselor nog niet heb afgerond, kan ik niet solliciteren in die sector. Tenminste, dat kan wel, maar ik acht de kans niet erg groot dat ik überhaupt uitgenodigd zal worden. 
Oké, wat voor banen staan er zoal op het internet: verzorgende a, verzorgende b, verzorgende c, gastouder, administratief medewerker, telefoniste, chauffeur. Dat kan ik bijna allemaal, denk ik dan. Maar als ik er dan op solliciteer, krijg ik een vriendelijk doch dringende afwijzing: "We hebben iemand gevonden die beter in het profiel past. We wensen u veel succes bij het vinden van een passende baan." 
Juist. En dan te bedenken dat er nog bijna 750.000 andere mensen op zoek zijn naar een baan. Als ik die ene leuke vacature zie, dan zijn er waarschijnlijk nog een stuk of 400 mensen die al gereageerd hebben of dat nog gaan doen. Niet echt motiverend. Misschien kan ik alle werksites iedere minuut vernieuwen en kijken of er nieuwe vacatures opstaan. Dan ben ik in ieder geval één van de eersten. Of een cv verzinnen en hopen dat bedrijven erin trappen. Nee, dat lijkt me niet echt een slimme zet. "U heeft al behoorlijk wat vlieguren gemaakt, zie ik." Nee, dat zou echt niet verstandig zijn ;-) 
Omdat ik me graag goed voorbereid en een zo goed mogelijke kans op een baan wil maken, heb ik een paar tips op internet gevonden. Ook daar zullen alle andere werkzoekenden zich wellicht op storten, maar er is er maar eentje nodig, die mij uit al die anderen pikt. En, waarom zouden we elkaar niet kunnen helpen bij het vinden van een leuke baan?

1. Maak een sterkte-zwakteanalyse van jezelf; wees daarbij heel eerlijk, gebruik testuitslagen en de mening van anderen. 
   
2. Als je geen werk hebt, besteed dan tenminste 20 uur per week aan het solliciteren en oriënteren op de arbeidsmarkt. Zo houd je ook een zekere regelmaat vast die je leven structuur geeft.
   
3. Houd bedrijven die reorganiseren in de gaten en bel de personeelsafdeling om te vragen of er vacatures aankomen. Dit geldt natuurlijk niet als de reorganisatie uitdraait op massaontslag.
   
4. Bel altijd voordat je een brief stuurt met de contactpersoon die genoemd wordt in een personeelsadvertentie; stel relevante vragen.
   
5. Maak gebruik van je netwerk en vertel zo veel mogelijk mensen dat je een baan zoekt. Je netwerk levert vaak verrassende kruiwagens op!
   
6. Neem, zo mogelijk, het telefoonnummer van bedrijven waar je solliciteert op in je telefoon. Beslis als je hun naam in je schermpje ziet of de omgeving waar je op dat moment bent zich leent voor een telefoongesprek met je toekomstige werkgever. 
   
7. Krijg je een uitnodiging voor een gesprek? Zorg dan dat je zo veel mogelijk over dat bedrijf te weten komt voordat je er naartoe gaat.
   
8. Bel beleefd na wanneer je afgewezen wordt; vraag naar de reden, welke indruk je hebt gemaakt en of er binnenkort nog andere vacatures te verwachten zijn.

Goede tips, toch? Hopelijk hebben jullie werkzoekenden er wat aan, ik ga ze in ieder geval gebruiken! Wedstrijdje doen, wie er het eerste een baan heeft? ;-) 

-X- Max

 er bij

---