LOOK BACK-SUNDAY #5: IT'S JUST A FASE

Ruim twee jaar deel ik een stukje van mijn leven met jou. Gewoon, omdat ik zo van schrijven houd en omdat ik hoop dat ik jou met mijn verhalen kan inspireren, aan het lachen kan maken, een hart onder de riem kan steken of je kan laten denken: "Dat heb ik ook altijd!" 
Een paar honderd blogposts verder ben ik er nog steeds. Favourite pictures of the week, persoonlijke verhalen, tips, recepten, de wondere wereld die het moederschap heet, peuterperikelen, moederperikelen, Max-perikelen, reviews,wannabe mindful-blogposts, blij-makers, lijstjes, Max' Day Zero Project en wat ik ook maar leuk vind om te delen. 
Wat ik jammer vind, is dat bepaalde blogposts op een gegeven moment op de achtergrond verdwijnen en liggen te verstoffen in mijn archief. Terwijl ze denk ik best de moeite waard zijn om nog eens gelezen te worden. :)
Daarom heb ik een nieuwe rubriek in het leven geroepen: look back-sunday.
​
Iedere zondag zal ik een 'oude' blogpost afstoffen en opnieuw delen.
Deze week: It's just a fase. In de eerste levensjaren van Julius hebben we constant in fases gezeten, net zoals we nu in de peuterpubertijd zitten met bovengenoemde. In deze blogpost benoem ik de eerste fases waar we als nieuwbakken ouders mee te maken kregen.

IT'S JUST A FASE (05-09-2013)
Er is nogal wat veranderd in de laatste maand. Julius is, op een paar dagen na, nu een halfjaar oud en dat is best een mijlpaal! Niet alleen op de manier van: "Jeetje, hij is alweer een halfjaar, weet je nog dat hij net geboren was?"
Ook in zijn ontwikkeling en alle veranderingen waar we mee te maken krijgen.  
"Vanaf de geboorte begint het loslaten", zei mijn moeder een tijd geleden. Ik nam het met een korreltje zout, omdat ik ervan uitging dat het wel mee zou vallen.  Het valt dus niet mee, mijn moeder krijgt gelijk. Wederom.
Fases. Toen ik nog zwanger was, moest ik er eigenlijk niet aan denken om borstvoeding te gaan geven. Overal je borst eruit gooien, onder het oog van meerdere toeschouwers... Het leek me helemaal niks. En dan constant je baby die aan je tepel hangt. Ik werd al misselijk bij het idee. "Nee, ik denk dat ik het niet ga doen, hoor!" 
Totdat Julius op mijn buik werd gelegd en de vraag ineens kwam: "Wil je borstvoeding gaan geven?"  Ik keek naar dat prachtige, kleine en kwetsbare hoopje mens en kon niets anders uitbrengen, dan: "Ja, ik wil het heel graag proberen." Uiteindelijk heb ik tot voor kort, een halfjaar dus, borstvoeding gegeven en ik kan het alle (aanstaande) moeders aanraden! Ongelofelijk, hè? Echt ongelofelijk. 

Het is niet alleen het beste wat je aan je kind kunt geven, het is ook heel erg intiem en gezellig om je kind op die manier te voeden. Bizar gewoon, dat Julius zo'n grote beer is geworden, door de melk die mijn lichaam zelf gemaakt heeft! Ook dat vind ik nog steeds echt ongelofelijk. 
Nu, na een halfjaar, ben ik wel weer blij dat ik wat meer vrijheid heb en...klik hier om de hele blogpost te lezen.

-X- Max
​
Volg The Daily Max ook via, Twitter, Bloglovin', Facebook, Instagram en Pinterest!

Het is druk op mijn Instagram-account, ik plaats bijna dagelijks foto's. Als je het leuk vindt, volg me vooral :)