Haastige Spoed...

"Daar heb ik geen tijd voor! Ik moet weer door! Pff, wat duurt het lang, schiet eens op!" Hoe vaak horen we dit om ons heen of zeggen we het zelf? 
De hele dag hebben we haast, of we nu ergens moeten zijn of niet. Het is een soort tweede natuur geworden.
In de rij bij de kassa, bij de bushalte, in de file, voor het stoplicht, bij een schap in de supermarkt... Noem het maar op en bedenk je dan hoe het zou zijn om in die situatie eventueel te moeten wachten. Ik weet bijna zeker dat veel mensen het niet langer dan twee minuten volhouden. Including myself. 
Eigenlijk wordt je doel (vaak maar met enkele minuten) uitgesteld en dat is wat het wachten zo frustrerend maakt. Je kiest er niet zelf voor.
Ik haal weleens een andere auto in en dan nader ik een oranje stoplicht... Dat is best sneu, want dan sta ik dus naast degene die ik zojuist als een bezetene van de weg af probeerde te drukken. "Hoiiii! Inderdaad, ik was degene die jou net inhaalde en ja, nu moet ik gewoon net zo lang wachten als jij." Wegkijken Max, dit is gênant...
Wat schiet ik er ook mee op, denk ik dan. Het enige dat je met haasten bereikt, is een opgejaagd gevoel en irritatie tot op het bot. Willen we dat? Nee. Ik niet, in elk geval.
Daarom ga ik bewust letten op mijn gehaaste houding en proberen iets positiefs te doen in die tijd. Denken aan iets leuks, even in mijn telefoon gluren, of... mensen kijken.
Lekker kijken hoe alle anderen zichzelf staan op vreten, hoe iedereen elkaar opjaagt. Doe toch rustig, denk ik dan. Dat doe ik toch ook 'altijd'? ;-)
Een mens wacht gemiddeld 15.000 uur in zijn/haar leven. Probeer te genieten van het even niks moeten, voor je het weet ben je aan de beurt! :-)

-X- Max