Een 'less is more'-leven.

Hoe ik het keer op keer voor elkaar krijg, weet ik niet. Amper tijd om op adem te komen en voordat ik het weet heb ik alweer ergens ja op gezegd. Waarom doe ik dat toch? 
Het lukt me op zich best aardig om nee te zeggen, hoor. Helemaal als ik er geld aan uit moet geven. De verbouwing heeft een behoorlijk gat in onze bankrekening geslagen en op dit moment voelen we de naweeën ervan nog steeds, in de vorm van rekeningen en klus-meuk (kastruimte te weinig, boutje hier, extra blikje verf daar). 

Toch is mijn leven aardig vol aan het raken. Een studie -in de afrondende fase, dat wel-, die veel energie kost. Het MOET nu gewoon een keer af en die gedachte doet mijn energiepeil naar het nulpunt dalen.
Daarnaast blog ik, wat me juist energie geeft, maar waar ik wel veel tijd aan besteed. Oh, en had ik al gezegd dat ik drie dagen in de week werk (vergeet het logistieke Julius-gedeelte niet), moeder ben van een twee is nee-peuter, een geweldige vriend heb (hoe houdt hij het met me uit?!), waar ik graag af en toe quality-time mee heb, een deel (alles) van het huishouden niet uit handen kan geven, boodschappen idem dito en dat ik binnenkort ga beginnen met het geven van een zwangerschapscursus? En dan heb ik ook nog redelijk veel vriendinnen, die ik zo nu en dan ook graag om me heen heb.

Nee, ik ben geen uitzondering op de regel, ik weet het. Er zijn miljoenen moeders die zo'n zelfde leven hebben of zo nodig, extremer. Maar, hoe doen zij het? Hoe houden zij al die ballen hoog? Lukt het ze überhaupt? Ben ik niet te streng voor mezelf, om een alleskunner te moeten zijn? Zeer zeker, streng voor mezelf ben ik absoluut. Alles moet in één dag gepropt worden. 
Het fijne is, dat ik dan de dag erna kan ontspannen. Grapje, want dan heb ik wel weer nieuwe dingen bedacht. Kortom: het houdt niet op en ik ben het zat om de hele dag achter de feiten aan te moeten rennen. 
Mark heeft vaak hele praktische oplossingen, die echt kunnen helpen mijn dagen minder vol te maken. Het probleem is, dat het in mijn hoofd niet logisch is. Het móét af, vandaag. 
Van wie moet het, wie komt me controleren dan? Niemand. Het moet van mezelf. De grootste vijand ben ik zelf. Ironisch.

De balans is weg, dat is wat er aan de hand is. Ik wil alles, meteen. 
Met díé gedachte ga ik vandaag korte metten maken. Ik ga op zoek naar de juiste balans en ga proberen structuur aan te brengen in de chaos die Maxine heet. 

---

Dat ga ik als volgt aanpakken:

♥ Ik ga vaker nee zeggen en me daar niet schuldig over voelen. Een van mijn motto's is: zeg gewoon ja, dan zoek je later wel uit hoe je het gaat regelen. Out the window with that! Ik stel liever nu een paar mensen teleur, dan dat ik mezelf uiteindelijk teleurstel, omdat ik vanwege verplichtingen mijn dromen niet heb kunnen waarmaken. 

♥ Ieder kwartaal ga ik de balans voor mezelf opmaken. Welke taken/verplichtingen/leuke dingen heb ik toegevoegd? Welke zijn de moeite waard en welke kan ik beter loslaten? Ik ga een lijstje van al deze zaken maken en doorstrepen, wat ik niet meer als een toevoeging zie, maar als een last.

♥ Mezelf dwingen in het keurslijf van alleskunner en dan bij voorkeur een alleskunner die alles op één dag moet kunnen doen, geeft me nul komma nul voldoening. Sterker nog: het geeft me het gevoel dat ik niets kan. Zie je wel, weer niks afgekregen. Ik ga accepteren dat het onmogelijk is om voor superheldin te spelen. Beter voor mijn zelfvertrouwen en mijn blijheidsmeter. 

♥ Minder taken en verantwoordelijkheden betekent meer aandacht kunnen besteden aan de dingen die ik wél doe. Ik word beter in die dingen en ik geniet er veel meer van. Pluspunten die ik niet kan negeren, toch?

♥ Keuzes maken, dus. Dinsdag wasdag, één grote taak per dag, drie kleine taken per dag, twee keer per week tijd vrijmaken voor vriendinnen. Minder te doen hebben betekent meer focus én meer voldoening.

♥ Trommelgeroffel... Ik ga in ieder geval één keer per week NIETS doen. Geen boodschappen, geen wassen draaien, geen huiswerk, geen blog schrijven, geen afspraken maken, niks. Nou ja niks, alleen Julius dan. Julius en ik gaan ons lekker vrij voelen en doen waar we zin in hebben. Honderd keer van de glijbaan glijden bijvoorbeeld, of een stuk fietsen. Of op de bank hangen. Gewoon, omdat het kan.
Herken je je in mijn verhaal? Heb je zelf nog tips? Deel ze dan onder deze blogpost, als je wilt. Hopelijk heb ik je een beetje kunnen helpen om jouw eigen 'less is more'-leven te creëren. :)


Meer mindfulness-blogs lezen? Klik hier!

-X- Max


Volg The Daily Max ook via, Twitter, Bloglovin', Facebook en Pinterest!