Hoe ik het keer op keer voor elkaar krijg, weet ik niet. Amper tijd om op adem te komen en voordat ik het weet heb ik alweer ergens ja op gezegd. Waarom doe ik dat toch? Het lukt me op zich best aardig om nee te zeggen, hoor. Helemaal als ik er geld aan uit moet geven. De verbouwing heeft een behoorlijk gat in onze bankrekening geslagen en op dit moment voelen we de naweeën ervan nog steeds, in de vorm van rekeningen en klus-meuk (kastruimte te weinig, boutje hier, extra blikje verf daar). Toch is mijn leven aardig vol aan het raken. Een studie -in de afrondende fase, dat wel-, die veel energie kost. Het MOET nu gewoon een keer af en die gedachte doet mijn energiepeil naar het nulpunt dalen. Daarnaast blog ik, wat me juist energie geeft, maar waar ik wel veel tijd aan besteed. Oh, en had ik al gezegd dat ik drie dagen in de week werk (vergeet het logistieke Julius-gedeelte niet), moeder ben van een twee is nee-peuter, een geweldige vriend heb (hoe houdt hij het met me uit?!), waar ik graag af en toe quality-time mee heb, een deel (alles) van het huishouden niet uit handen kan geven, boodschappen idem dito en dat ik binnenkort ga beginnen met het geven van een zwangerschapscursus? En dan heb ik ook nog redelijk veel vriendinnen, die ik zo nu en dan ook graag om me heen heb. Nee, ik ben geen uitzondering op de regel, ik weet het. Er zijn miljoenen moeders die zo'n zelfde leven hebben of zo nodig, extremer. Maar, hoe doen zij het? Hoe houden zij al die ballen hoog? Lukt het ze überhaupt? Ben ik niet te streng voor mezelf, om een alleskunner te moeten zijn? Zeer zeker, streng voor mezelf ben ik absoluut. Alles moet in één dag gepropt worden. Het fijne is, dat ik dan de dag erna kan ontspannen. Grapje, want dan heb ik wel weer nieuwe dingen bedacht. Kortom: het houdt niet op en ik ben het zat om de hele dag achter de feiten aan te moeten rennen. Mark heeft vaak hele praktische oplossingen, die echt kunnen helpen mijn dagen minder vol te maken. Het probleem is, dat het in mijn hoofd niet logisch is. Het móét af, vandaag. Van wie moet het, wie komt me controleren dan? Niemand. Het moet van mezelf. De grootste vijand ben ik zelf. Ironisch. De balans is weg, dat is wat er aan de hand is. Ik wil alles, meteen. Met díé gedachte ga ik vandaag korte metten maken. Ik ga op zoek naar de juiste balans en ga proberen structuur aan te brengen in de chaos die Maxine heet.
2 Comments
Nieuws, ik wil je niet meer. Je dringt ongevraagd mijn leven binnen, als ik de televisie aanzet, als ik op internet ga of als ik naar de radio luister. Sommig nieuws is fijn en luchtig, zoals bijvoorbeeld een Boer Zoekt Vrouw-kandidaat die een boek uitbrengt of mensen in Nederland die klagen over het feit dat de kristalglazen van Albert Heijn steeds uitverkocht zijn. Dat soort nieuws schaadt me niet. Het brengt me niets, maar het schaadt me ook niet. Wat serieuzer nieuws zoals onderwerpen die met de economie van ons land te maken hebben of besluiten die genomen worden binnen de politieke partijen, daar keer ik me ook zeker niet vanaf. Als het belangrijk is voor mij als persoon, anders moet ik bekennen dat het mijn aandacht niet kan vasthouden, oeps. Maar mensen die worden gegijzeld, onthoofd of in de brand gestoken door IS, dat weiger ik nog langer toe te laten in mijn leven. Het is niet dat ik mezelf dom wil houden of dat het me niet boeit. Ik vind het verschrikkelijk dat dit gebeurt en dat mensen zo ver gaan om -zo zie ik het- simpelweg hun zin te krijgen. Ook kan ik er niet aan wennen dat we terloops tegen elkaar zeggen: "Er is weer iemand onthoofd hè? Jeetje, alweer?" Om vervolgens over Goede Tijden, Slechte Tijden te beginnen of te overleggen wat we die avond eten. Het gaat me te ver, ik wil het niet meer weten, ik wil niet over een onthoofding praten alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Terwijl het er verdacht veel op begint te lijken, het is bijna aan de orde van de dag. Mijn morbide geest wil altijd op zoek naar foto's en ander beeldmateriaal, om bevestigd te zien dat het echt waar is, wat er wordt beweerd. Ik kon ten tijde van de MH17-ramp dagenlang op internet zitten, om foto's van de slachtoffers te zoeken, om de lijst met namen door te nemen en te kijken welke persoon er bij die naam hoorde, wat voor leven hij of zei voor het ongeluk leidde. Wat een ellende, mijn hersenen zogen de informatie op als een spons. Het lukt me niet meer om al die ellende te verwerken, ik slaap er niet meer van. Daarom stop ik er voorlopig even mee, al dat nieuws tot me te nemen. Geen nieuws volgen heeft best wat voordelen: * Omdat vaak alleen de allerergste gebeurtenissen in het nieuws komen, krijg ik het gevoel dat er alleen nog maar ellende is, dag in dag uit. Als ik stop met het volgen van het nieuws, sijpelt er minder ellende mijn leven binnen en kan ik me richten op de positieve dingen des levens. * Ik vraag me soms hardop af of onthoofdingen en andere misselijkmakende activiteiten vroeger ook op het nieuws te zien waren. Tegenwoordig krijgen we de ellende van over de hele wereld continu over ons heen. Het is te overweldigend, ik kan er niets aan doen en ik kies er dan ook voor om het niet meer toe te laten in mijn leven. * Aan de andere kant vind ik nieuws over iemand die de moeite nam om snel een bosje bloemen te kopen voor een langslopende koningin Máxima en in de krant komt, omdat ze de bloemen in de Bonus had gekocht, ook te ver gaan. Is dat écht het belangrijkste nieuws van vandaag? Maakt het echt iets uit? We moeten allemaal op ons geld letten, dat is toch juist goed? Waarom kunnen dit soort gebaren niet geprezen worden? * Eenmalig lezen over een bepaald onderwerp is genoeg. Zodra er iets gaande is in de wereld, dan praat iedereen erover, Ik raak verstrikt in een web van hetzelfde nieuws, belicht vanuit een steeds iets andere invalshoek. Het slokt me volledig op en dat wil ik niet meer. * Het is belangrijk om op de hoogte te zijn van wat er in de wereld gebeurt. Maar is het niet minstens zo belangrijk om te kunnen kiezen op welke onderwerpen jij je focust? Dingen die jij echt belangrijk vindt? Kortom: ik houd me alleen nog bezig met onderwerpen, waarvan ik echt op de hoogte wil zijn en waar ik iets aan heb. Niet om mijn kop in het zand te steken, maar omdat mijn ellende-spons zo langzamerhand wel vol is. Ik focus me liever op het volzuigen van mijn mindfulness-spons :) Wat vind jij: volg je al het nieuws of beperk je je tot de grote lijnen en trek je je eigen plan? -X- Max Volg The Daily Max ook via, Twitter, Bloglovin', Facebook en Pinterest! Oh ja hoor, ik ben er zo eentje. "Het is alweer te laat, het heeft geen zin meer om te gaan." Of: "Ik ga nu koken, het is al 18:00!" Terwijl ik het echt háát om zo op de klok te leven. Het geeft me geen rust, alleen maar een opgejaagd gevoel. Wat maakt het uit als ik om 17:30 begin met koken? Of zelfs om 17:00? En wanneer heeft iets geen zin meer? Het is allemaal zo relatief. Soms kijk ik niet op de klok en dan merk ik meteen dat ik echt leef op mijn eigen bioritme. Dat is veel fijner, dan constant naar de voorbij tikkende wijzers te staren. Tik, tak, tik, tak. Aan de andere kant heb ik ook aan verplichtingen te voldoen. Werk, Julius naar de opvang brengen, (privé)afspraken. De perfecte moeder, het perfect opgeruimde huis, lege wasmanden, een volle koelkast, om de dag een blog schrijven, mijn studie op schema afronden, een goede vriendin en partner, dochter en zus zijn. Ik doe iedere dag mijn uiterste best om alle ballen hoog te houden, maar ik merk dat het me toch niet altijd lukt. Waarom? Ten eerste omdat ik werkelijk alles perfect wil doen en ten tweede, omdat ik mijn dagen beter kan benutten. 's Ochtends lanterfanten, 's middags haasten en 's avonds uitgeblust op de bank zitten balen dat ik zo weinig voor elkaar heb gekregen. Nu geef ik mezelf ook veel te veel opdrachten voor één dag, dat geef ik meteen toe. Ik sta ook te weinig stil bij behaalde doelen, groot of klein. Als ik dat verander, heb ik al behoorlijk wat innerlijke rust gewonnen, maar als ik die ochtenden van lanterfanten nou efficiënter in kan delen, dan kan mijn dag eigenlijk niet meer stuk. Toch? Maar hoe dan? Ik heb alle registers opengetrokken: eigen ervaringen, tips van anderen en alles uitgeprobeerd om te kijken of het echt werkt. De volgende tips gaan je echt helpen bij het productiever invullen van je ochtend: Wachten is niet mijn sterkste kant, dat geef ik eerlijk toe. Ik kan me herinneren dat mijn moeder en ik vroeger samen gingen winkelen voor kleding en schoenen. Het duurde altijd uren, want ik wilde op het laatste moment toch dat ene paar, dat we in de winkel aan de andere kant van de stad hadden gezien. Prima, mijn moeder was denk ik al lang blij dat ik iets gevonden had. “Nee, die kleur die je graag wilt, is helaas niet voorradig. Als ik een paar voor je bestel, komen ze binnen nu en drie weken binnen.” WAAT?! Altijd als dat gebeurde, hoefde ik het verrekte paar schoenen al niet meer. Het is nu of nooit. Die eigenschap heb ik altijd gehad en nu nog steeds. Misschien is het zelfs wel erger geworden, maar ik kan het nu wel iets beter reguleren (je zou niet in mijn hoofd moeten kijken, dat is wéér een ander verhaal). Tegenwoordig is de situatie met die schoenen wel minder geworden, ik heb iets meer geduld gekregen, of ik kan heel goed doen alsof. Wat de rest betreft, ben ik gewoon niet goed in wachten. Als ik iets in mijn hoofd heb, wil ik het ook meteen. Ik stoom graag lekker door, wat ik niet zie als een slechte eigenschap. Treuzelen van te voren en een heel plan van aanpak maken? Nee, dat is niet echt aan mij besteed. Oké, ik maak wel een plan, maar daarna begin ik ook meteen en dan zie ik het wel. Tot nu toe brengt die strategie me best ver, het wordt alleen af en toe (vaak) een beetje druk in mijn hoofd, met al die rondzwervende ideeën. Of het voor anderen zo fijn is, weet ik niet. Mark wordt af en toe gek van me in ieder geval. Als we bedenken dat we een andere bank willen kopen, heb ik bijna direct daarna al gekeken en als dat op Marktplaats was, ook al een bod gedaan. Als ik bedenk dat ik wel eens een weekendje weg zou willen met Mark en Juul, dan is dat altijd het aankomende weekend. Als ik last heb van opruimwoede (dag in, dag uit), dan begin ik meteen en dan trek ik alles ook direct uit de kasten (niet elke dag). Ja, ook als het tien uur ’s avonds is. Of twaalf uur. Ik had laatst het impulsieve idee om de basisvaardigheden van naaien te leren en dan als verrassing iets voor mijn moeder te naaien. Ik had al meteen op Marktplaats zitten bieden op verschillende naaimachines, terwijl ik net weet wat een naald, een zigzagsteek en een spoel is! Of het bekende fenomeen: een kastje opknappen. Je raadt nooit hoe dat gaat. Juist, zonder afplakken, zonder opschuren. Gewoon op gevoel, zoals ik alles in mijn leven doe. Het zorgt soms voor behoorlijk wat onrust bij niet alleen mezelf, maar ook bij mijn omgeving. Wat ik nu wil, hoeft natuurlijk niet de wens van de ander te zijn. Misschien heeft de ander wel een heel ander idee of heeft de ander absoluut geen zin in die wilde plannen van mij. Alles hoeft niet nu, nu en nog eens nu. Wachten kan af en toe geen kwaad, het geeft zelfs veel meer rust om af en toe te wachten en wat meer geduld te hebben. Als je op iets wacht, kun je er nog naar verlangen, je kunt je nog bedenken, ernaar uitkijken. Wachten zorgt ervoor dat de wirwar in je hoofd structuur krijgt en tot rust komt, zodat er weer plek is voor nieuwe ideeën. Haastige spoed is zelden goed, leerde ik al vroeg van de ratten in Assepoester. Ik ga ernstig mijn best doen, om er nog wat beter in te worden. -X- Max Het geluk zit vaak in de kleine dingen. Een simpele glimlach, een zakje van je favoriete snoepjes, een 'zomaar' kaartje, een leuk berichtje op Facebook. Weten dat er iemand is die aan je denkt, klaarstaat om je op te vangen, er gewoon alleen 'is', kan je geluksmeter enorm laten stijgen. En toch willen we alsmaar meer, hoe blij we ook met de kleine dingen zijn. Opeens is daar de teleurstelling bij slechts één opmerking onder een foto op Facebook en is die simpele glimlach ineens niet vrolijk genoeg meer. De behoefte om gezien en gehoord te worden, blijft groeien en groeien. Deze drang gaat verder dan dat, want het uit zich ook in bezit. Eerst ben je nog blij met die tweedehands bank, een oude, geschilderde fiets en één mooie tas. Op een dag wil je toch meer mooie tassen, een nieuwe bank, een fonkelnieuwe en überhippe fiets, meer geld verdienen, een groter huis. Vergeet niet alle aandacht, die zich moet verveelvoudigen om nog effect te hebben. Meer attente momentjes, meer kleine cadeautjes, meer lieve kaartjes, meer, meer, meer. Iets in ons zegt dat we altijd moeten blijven ontwikkelen in alles wat we hebben en doen. Van één leuke opmerking naar tien leuke opmerkingen onder een foto, van een prima baantje naar een heuse carrière, van een halfuurtje yoga naar yogasessies van twee uur. Per dag. Waarom doen we dat toch altijd? Waarom moet alles altijd groter, beter, mooier, liever, succesvoller zijn? Waarom niet gewoon blij zijn met wat er nu is, wat je nu hebt, waarom je nu moet lachen en blij zijn met wat dit moment zo fijn maakt? Je hoeft niet een zeker aantal vrienden te hebben om gelukkig te zijn, je hebt alleen een aantal vrienden nodig, waarvan je zeker kunt zijn. Wat ons zo in de war maakt, is het beeld in ons hoofd van hoe alles zou moeten zijn. Daarmee wil ik niet zeggen dat dat plaatje niet haalbaar is, maar het krampachtig proberen vast te houden aan één plan, één doel en één beeld, weerhoudt je ervan nu te genieten en nu te leven. En geloof me, ik kan het weten. Wat je doel ook is, het komt wel goed, als dat is wat je wilt bereiken. De weg ernaartoe is ook mooi en een reis op zich. Leef nu, geniet nu, ook en vooral van de kleine dingen. Enjoy the little things in life. For one day you may look back and realize they were the big things. -Robert Brault Sinds eind oktober post ik iedere ochtend een Quote of the day, via de Facebookpagina van The Daily Max. Alle dagen van de week zoek ik met zorg een quote uit, waar ik me op dat moment goed bij voel. Er zit zelfs een heus systeem achter: quotes die ik wil gebruiken staan op mijn telefoon in het mapje 'favourite quotes' en quotes die ik gepost heb via Facebook, sleep ik naar het mapje 'used quotes'. Dat houdt de boel lekker overzichtelijk en het behoedt me voor het dubbel plaatsen van quotes. Handig! De quotes worden vaak bekeken en nu was ik benieuwd welke het populairst zijn bij de mensen die mij volgen. Best grappig, want sommige quotes waarvan ik had verwacht dat ze populair zouden zijn, werden juist veel minder bekeken dan de tien meest bekeken quotes, die ik hieronder op een rijtje hebt gezet:
Ik kan je zeggen: het werkt echt! Niet altijd, want er blijven altijd zuurpruimen, die liever een verbitterde dag hebben en een compliment of glimlach verkeerd opvatten, maar dat kan mij niet deren! Deze quote zou bij iedereen in huis moeten hangen, om er ieder moment aan herinnerd te worden, hoe simpel het is om een fijne dag te hebben :) 2. Be happy for this moment, this moment is your life. Deze quote is een note to self met een groot uitroepteken. Op de een of andere manier wacht ik vaak tot er iets veranderd is in mijn leven, voordat ik kan gaan genieten. "Als we verhuisd zijn, dan ga ik wel weer een keer uit, want dan is het niet zo'n gedoe om alleen op de fiets te gaan." Terwijl mijn leven morgen over kan zijn. Vanaf nu ga ik blij zijn op ieder moment van de dag, want ik leef nu. Uitstellen wat ik nu ook kan doen, waarom zou ik? Feel free to do the same! :) 3. If you can’t be kind, be quiet Een quote met een knipoog, want ik vind absoluut niet dat je altijd aardig hoeft te blijven. De essentie is denk ik meer, dat als je nooit eens iets aardigs kan zeggen, het beter is dat je af en toe je mond houdt. De wereld wordt er niet mooier op als iedereen zich constant bezighoudt met de negatieve aspecten van het leven en de mensen om hun heen. Tenzij het terecht is, natuurlijk ;-) En, zeg nou eerlijk: hoe lekker is het om af en toe eens lekker te klagen? 4. Sometimes the people around you won’t understand your journey. They don’t need to, it’s not for them. Iedereen vindt wel iets van elkaar, iedereen weet het altijd wel eens beter en sommigen maken het zelfs zo bont, dat ze hun onbegrip overduidelijk laten merken bij de ander en uit alle macht hun ideeën over bepaalde zaken willen doordrukken. Zó irritant! Laat de mensen om je heen in hun waarde, het is niet voor niets hun leven. We hoeven niet alles van de ander te begrijpen, als zij het zelf maar snappen. "Ik begrijp er niks van, je bent zó veranderd!" Dat is een typische tekst, die mensen gebruiken als je niet doet wat zij van je verwachten of verlangen. Go on your own journey, please! 5. Start each day like it’s your birthday! Het kan niet altijd en dat hoeft ook niet, maar we moeten -of in ieder geval ik- veel meer genieten van de dagen die verstrijken. Waarom zou ik alleen feest kunnen vieren als ik jarig ben? Iedere dag is er wel iets dat mijn verblijf op deze aardbol de moeite waard maakt, bij jullie toch ook? Start each day like it's your birthday, if you can. 6. If you want something you’ve never had, you’ve got to do something you’ve never done. Mensen vragen zich weleens af waarom iets bij hun nooit lukt of gebeurt. Het zijn vaak mensen die alles altijd hetzelfde doen en bang zijn voor verandering. Ik ben er inmiddels wel achter, dat als ik iets wil bereiken wat ik nooit eerder heb bereikt, dat ik iets moet veranderen aan mijn dagelijkse routine. Doe iets wat je nooit hebt gedaan en je zal zien dat je veel meer kunt bereiken dan je denkt. :) 7. Don’t forget to smile today. Vaak bekeken, deze quote. En het is ook gewoon zo: vergeet niet te lachen vandaag! Ik kies ervoor om lachend door het leven te gaan, iedere dag weer. Er zijn heus momenten dat het lachen me vergaat, net zoals bij ieder ander. Maar, over het algemeen lach ik heel vaak en dat voelt niet alleen goed, het is ook nog eens gezond! 8. If you change nothing, nothing will change. Deze quote werd een beetje belachelijk gemaakt door een vriend van mij: "Joh, meen je dat nou?" Het klinkt ook een beetje knullig, omdat het zo logisch lijkt, maar hoe vaak blijven mensen in gewoontes hangen, terwijl ze er niet gelukkig van worden? Vaak. "Ik doe het altijd al zo" is dan vaak het antwoord. Als je je daar goed bij voelt, prima. Maar, als je wil dat er iets in je leven verandert, is de essentie om iets aan je dagelijkse routine te veranderen, al is het maar iets heel kleins. Zo gek klinkt het dus niet: if you change nothing, nothing will change. 9. Never be afraid to try something new, because life gets boring when you stay within the limits of what you already know. Angst voor het onbekende: het is zo zonde! Het sluipt er wel in, zo nu en dan, moet ook ik toegeven. Ik was bijvoorbeeld best bang om te gaan bloggen. Wat zullen mensen van mij en mijn verhalen vinden? Houd ik het wel vol? Wat als ik kritiek krijg of geen schrijf-inspiratie blijk te hebben? Met al die dingen in mijn achterhoofd heb ik toch doorgezet en het heeft me echt een blijer mens gemaakt! Als je iets nieuws wil doen, maar het niet durft, bedenk je dan: Krijg ik spijt als ik het niet doe? Voegt het iets aan mijn leven toe? Krijg ik er een goed gevoel van als ik het doe? Als je op alle drie de vragen 'ja' antwoordt, doe het dan gewoon! Never stay within the limits of what you already know. 10. Only those who care about you can hear you when you’re quiet. Dit vond ik een mooie, net zoals jullie :) "Is er iets? Nee, hoor." Mensen willen anderen niet belasten met hun sores of hebben er simpelweg geen behoefte aan. Hoe veel of weinig ik ook zeg, mijn vrienden en familie weten het altijd, als er iets met me is. Andersom heb ik het geloof ik ook altijd door, uitzonderingen daargelaten ;-) Het is fijn om mensen om je heen te hebben die je ook kunnen horen, als je geen woord zegt. -X- Max "We should all start to live, before we get too old. Fear is stupid. So are regrets." Dit is een van mijn favoriete quotes van Marilyn Monroe, het is zó waar! Het leven wordt vaak uitgesteld, doordat we druk bezig zijn met plannen maken, in plaats van ze uit te voeren. "Ik wil nog graag eens ... in mijn leven, laten we een plan maken voor het komende jaar, wat is het plan?" Het is natuurlijk goed om voor jezelf te bepalen wat je wil bereiken in je leven en een solide plan is dan onmisbaar. Wat mij betreft is de valkuil vaak, dat er plannen worden gemaakt, die vervolgens op de lange baan worden geschoven of doordrenkt worden met bezwaren. Weg plan. Helaas moet ik mezelf schuldig maken aan het lange-baan-schuiven. En de drempel wordt hoger en hoger... Bezwaren heb ik eigenlijk veel minder. Ik ben eerder te optimistisch, wat ik niet zie als iets negatiefs :) Waarom wachten met doen wat je graag wil? Mijn oma zei vroeger altijd: "Jij kan alles worden wat je wil." Dat lijkt simpel en dat is het ook eigenlijk. Alle plannen die je maakt voor jezelf, kun je uitvoeren. Als je het wil, heb je de helft al gewonnen. Angst, voor alles wat los en vastzit. Sommige (terechte) angsten zijn er om jezelf of anderen te waarschuwen, andere gedachtes zijn er alleen om je onnodig bang te maken. Ik heb van die periodes dat ik heel erg bang ben om dood te gaan. Het overvalt me vaak als ik 's avonds in bed lig en mijn gedachtes gaan dan zo ver, dat ik bijna in paniek raak. Deze hersenspinsels zijn mijn hoofd ingekropen, sinds Julius is geboren. Of, nou ja, ze zijn heftiger geworden. Want wat nou, als ik ineens stop met ademen? Julius heeft me nodig en Mark ook, ik kan niet doodgaan! Wat is er na de dood? Is er wel iets? We zijn langer dood, dan dat we leven, wat nou als er niks meer is? Dat soort angsten, behoort vanaf dit moment tot de categorie 'stom'. Het heeft geen zin om hier bang voor te zijn, want we gaan allemaal dood. Ooit. Waarom zou ik me druk maken over doodgaan, op het moment dat ik springlevend ben en kan doen wat ik wil? Juist. Spijt van bepaalde uitspraken of daden hebben we allemaal weleens en het is ook goed om zo nu en dan spijt te hebben van iets wat je niet goed gedaan of gezegd hebt. Maar om eeuwig te blijven hangen in een gevoel van spijt? Stom! Verdorie, daar moet ik me dus ook schuldig aan maken. Tot op de dag van vandaag kan ik spijt hebben van bepaalde daden en uitspraken, waar ik anderen in het verleden pijn mee heb gedaan. Een ding is zeker, wat ik gedaan hebt kan ik niet meer terugdraaien, dus waarom zwelgen in spijtgevoelens? Wat telt, is hoe je de dingen waar je spijt van hebt, weer recht kunt zetten. En dan weer doorgaan. :)
"Live each day as if it was your last." Steve Jobs -X- Max Piekeren over iets wat in het verleden ligt, piekeren over iets wat in de toekomst ligt, piekeren over vandaag... Waarom doen mensen dat toch zo graag? Nou ja, niet graag, maar we doen het wel vaak. Als er iets vervelends aan de hand is, dan kan ik al mijn dagen vullen door er de hele dag over te piekeren. Wat als ze dit zeggen? Wat als ik dat doe? Hoe zal er gereageerd worden? Als dat gebeurt, dan zeg ik er wat van! Als dit, dan dat! Allemaal vragen en situatieschetsen die door mijn hoofd schieten. Maar, wat schiet ik er eigenlijk mee op? Het antwoord is NIKS. Piekeren is in mijn ogen ook weer niet helemaal zinloos, want het kan geen kwaad om je voor te bereiden op bepaalde situaties. Maar, dan heet het voorbereiden en geen piekeren. ;-) Wat ik niet wist, is dat je lichaam geen onderscheid maakt tussen het beleven van een stressvolle gebeurtenis of denken aan een stressvolle gebeurtenis. Door te piekeren, reageert je lichaam dus alsof je je middenin een stressvolle situatie bevindt. Je stress-systeem blijft op de achtergrond draaien, als een programma op je telefoon, wat betekent dat het eigenlijk steeds meer energie trekt. Uiteindelijk krijg je ook nog lichamelijke klachten, zoals rug-, hoofd- en buikpijn. Heel fijn. Omdat ik zo'n lekkere ouwe piekeraar ben, leek het me niet onverstandig om eens te kijken, wat ik daaraan kan doen.
Je hoeft alleen maar de stappen te volgen en je daaraan vast te houden. Op die manier houd je het piekeren beperkt en kun je de rest van je tijd besteden aan vrolijke dingen, zoals bijvoorbeeld te denken aan blij-makers in je leven! Tob niet, 't komt toch anders. (een mooie wijsheid die mijn oma altijd deelde) -X- Max Je bed uit en meteen in de doe-modus, komt het je bekend voor? Mij wel. Het gebeurt redelijk regelmatig, dat ik met nog dichtgeplakte ogen en mijn haar in de blamage-stand een was in de machine sta te proppen. Voordat ik de benedenverdieping bereik om te gaan ontbijten, heb ik vaak al heel veel gedaan. Ik blijf meestal hangen, want als die was eenmaal draait, check ik ook de droger vast even. Vol, shit. Alleen dat nog even opruimen en daarna echt naar beneden, ik moet eerst wat eten. Terwijl ik de was opruim in de kasten, kom ik een stofwolk tegen... Het swiffertje er even langs, zo gepiept. Uiteindelijk ben ik een uur verder, zonder überhaupt iets gegeten of gedronken te hebben. Wel fijn dat ik al zoveel gedaan heb, denk ik dan. Maar ik voel me eigenlijk alleen maar gejaagd. Ik weet in ieder geval zeker dat de hele dag in het teken van 'reageren op wat in me opkomt' staat. Er staan nog 2 volle wasmanden te wachten... Even een wasje draaien. Ik zie kruimels op de vloer... Even stofzuigen en dan meteen ook boven, als ik toch bezig ben. Er liggen wat bladeren in de tuin... Ik zal de tuin even aanvegen en dan kan ik net zo goed het gras bijknippen, de planten snoeien en de dode planten uit de bakken halen. Huh?! Is het al half 3? En dan moet ik me dus nog douchen en aankleden. Verdorie, ik was vergeten dat ik nog naar de stad moest en ik heb ook nog geen boodschappen gedaan. Dit soort aanvallen heb ik trouwens niet alleen 's ochtends. Het wil nog weleens gebeuren dat ik rond een uur of 23:00 een schone was in bed ga zitten opvouwen. Als dat niet erg genoeg is, kan ik ook wel verklappen dat ik om 00:00 uit bed ben gestapt, omdat ik niet kon slapen in de 'rommel'. Echt waar, Mark wist niet wat hij meemaakte. Helemaal toen ik zei: "Kan je niet zo naar me kijken terwijl ik opruim? Help me dan liever." Wauw. Dat laatste voorbeeld is trouwens wel van een paar jaar geleden. Ik zat daar in een 'doe-dalletje', geloof ik. Maar... ik ga vooruit ;-) Tot nu toe zijn er alleen gevallen van 'de was in bed opvouwen' bekend. Oh ja en de wasbak schoonmaken voordat ik naar bed ga. Verder heus niks. Je zou denken dat het een heel voldaan gevoel geeft om al voor het ontbijt zoveel gedaan te hebben, maar niets is minder waar. Dat wasje in de machine gaat nog wel, maar eigenlijk werkt het averechts. Goed dat ik het nu ook hier opschrijf, dan kan ik het voor mezelf oplezen, als ik weer de fout in dreig te gaan. De volgende keer eerst maar een ontbijtje en een kopje koffie, voordat ik me stort op alles wat ik tegenkom en 'opruimbaar' is. Als je een drukke dag voor de boeg hebt, probeer je wekker dan wat eerder te zetten. Ga lekker in je pyjama of joggingbroek ontbijten en doe nog even iets ontspannends voor jezelf. Je zal zien dat je dag heel anders aanvoelt, als je rustig opstart, in plaats van als een tornado je bed uit te vliegen. -X- Max |
DISCLAIMER
Alle foto's, teksten en illustraties op deze site zijn eigendom van The Daily Max, tenzij nadrukkelijk anders vermeld. Niets van de op deze site aanwezige of van deze site te downloaden informatie mag worden overgenomen zonder toestemming van The Daily Max. Archieven
September 2019
|