In de blog 'Jongen/meisje?' schreef ik al over het feit dat we een flinke misser maakten, wat betreft het geslacht van het groeiende mensje in mijn buik. Terwijl 'het' voor ons gevoel honderd procent zeker een meisje zou zijn, bleek tijdens de echo compleet contra: we kregen vrijwel honderd procent zeker een jongetje! Laat je gevoel je dus niet in de maling nemen, het kan zomaar een loopje met je nemen, op dit gebied. Die grap over dat we straks nog een jongensnaam moesten bedenken en daar gekscherend samen om moesten lachen, bleek na ons bezoek aan het echocentrum geen grap meer, maar een heuse dagtaak. We hadden uiteraard veel meer meisjesnamen dan jongensnamen bedacht, want gevoel maakt geen denkfouten, hè? Verbijsterd, verbaasd en vol ongeloof keerden we huiswaarts. Niet omdat we ontevreden waren, maar omdat we het oprecht niet begrepen. "Oké, dan moeten we dus toch wel jongensnamen gaan bedenken, lieverd." Nadat ik dit zei, volgde er meteen een stortvloed aan namen richting Mark. Na een aantal naampjes voor ons beestje, bleek al snel: dit wordt een lange, lange zoektocht. Er was vrijwel één of geen naam, die we écht leuk vonden voor onze ongeboren spruit. De namenboekjes, die ik overigens al jaren bezit, werden uit de kast getrokken, het internet werd iedere avond afgestruind, familie en vrienden kwamen met ideeën en zo vervolgde de reis naar dé naam nog een tijdje. Om niemand te kwetsen en om potentiële namen voor ons eventuele volgende kind, mits jongen, te beschermen, noem ik de revue passerende exemplaren ook niet (flauw). Gelukkig bleek uit de namen die we aan elkaar voorstelden, dat we voor een groot deel op één lijn zaten, wat de zoektocht een stuk makkelijker maakte. Het zou wat zijn als Mark de naam Luciën zou noemen en ik aankwam met Mees. Thank God that didn't happen. Het moest in ieder geval een naam zijn, die niet in de top tien of liever niet eens in de top honderd voorkwam. Het was geen vereiste natuurlijk, want als je eenmaal verliefd bent op een naam, dan maakt het niet uit dat de helft van Nederland diezelfde naam ook aan hun kind geeft. Maar, liever niet. De naam moest mannelijk zijn en ook beschaafd, maar niet suf. Ook moest het bedenken van een rijmpje op de naam niet al te gemakkelijk gaan. Na lang zoeken in namenboekjes, namenlijsten met een thema, zoals bijvoorbeeld 'hockeynamen' en op internet, waar de zoektermen uiteenliepen van 'beschaafde jongensnamen' tot 'namen met drie lettergrepen' en 'Latijnse jongensnamen' bleven er op een gegeven moment nog drie namen over, waarvan één naam Julius was. Oké, het was Jules (spreek uit als Zjuul), maar we twijfelden nog of we Jules of Julius leuker vonden. Jules is niet af te korten en Julius wel. De naam Julius wordt zelfs vaak afgekort naar Jules, dus dat betekende twee vliegen in één klap. Mark twijfelde nog heel erg, dus we besloten om alle namen die we nog hadden een week in huis te gebruiken, om er zo achter te komen welke we leuk vonden en welke juist niet. De eerste potentiële naam viel na een dag of twee al af. Best gek eigenlijk, dat een naam een hele tijd heel erg leuk lijkt, maar al na een paar dagen verveelt als je 'm de hele dag moet noemen. Gelukkig maar, dat we met alle drie de favorieten een testritje gemaakt hebben, het zou behoorlijk jammer zijn als we ons kind (en onszelf) hadden opgescheept met een naam die na honderd keer noemen al verveelt. Na twee van de drie namen te hebben geschrapt van onze lijst, kwamen er hier en daar nog een paar bij, die we vervolgens ook weer van een grote kruis voorzagen. "Dan blijft Julius dus over", zeiden we tegen elkaar. "Ja, of Jules." Ik vind het heel leuk als een naam af te korten is, ik word zelf natuurlijk ook altijd Max genoemd, in plaats van Maxine. Mijn voorkeur ging eigenlijk al meteen uit naar Julius. "We kunnen Julius natuurlijk altijd afkorten naar Jules, zo hebben we beide namen in één. En dan kan hij later zelf kiezen of hij zich voorstelt als Jules of als Julius", vervolgde ik mijn redelijk sterke onderbouwing. Dat laatste heeft Mark overtuigd, wat betekende dat ons kind dus Julius zou gaan heten. Ik heb hem niet heel erg hoeven overtuigen, zei Mark later. Hij wilde me gewoon geen valse hoop geven. Hoe meer we de naam gebruikten, hoe enthousiaster we erover werden. We vonden Julius uiteindelijk zelfs veel leuker dan Jules en we korten zijn naam nu eigenlijk ook alleen af als Juul en niet als Jules. Het klinkt ook echt niet alsof het over ons kind gaat, als iemand vraagt: "Hoe is het met Jules?" Eh, wie? Toen ons kleintje werd geboren, zeiden we volmondig Julius, toen de verpleegkundige ons vroeg hoe we onze zoon noemden. Wel vernoemd naar zijn vader, omdat we dat mooi vonden om te doen. Julius Mark, onze prachtige en perfecte zoon. Julius: de jongeling, gewijd aan Jupiter. -X- Max
2 Comments
Hihi, hier een beetje andersom: we dachten dat Olivia een jongentje was, hoewel ik 3x gedacht heb dat ze een meisje was. De verbazing was dus iets minder groot van bij jullie, maar toch: als je het dan opeens weet, is gewoon een 'raar' gevoel. Hier heeft Julien (Djuuulien) een tijd op het lijstje gestaan, dus Julius is ook helemaal mijn smaak :)
Reply
Maxine2102
25/2/2014 01:05:59
Bizar dan, hè? Wij hadden echt het gevoel dat het onmogelijk een jongen kon zijn haha! Bij jullie dus wat minder extreem, maar dan nog: als je weet wat het wordt, dan is het inderdaad alsnog een raar idee. Wie weet krijg je ooit nog een zoon (als je wil), die je zo kunt noemen! ;-) Thanks, vind Olivia ook echt een mooie naam! :)
Reply
Leave a Reply. |
DISCLAIMER
Alle foto's, teksten en illustraties op deze site zijn eigendom van The Daily Max, tenzij nadrukkelijk anders vermeld. Niets van de op deze site aanwezige of van deze site te downloaden informatie mag worden overgenomen zonder toestemming van The Daily Max. Archieven
August 2020
|