OH BOY, I'M A BOYS MOM!

Bijna zeventien weken zwanger en wat blijkt? Het is weer een baby met een piemel! Ik word officieel een jongensmoeder en ik denk dat die titel me op het lijf geschreven is. Ik weet hoe het werkt, ben altijd al one of the guys ​geweest, ik houd van stoeien, bouwen en spelen met auto's is leuker als er gegooid en gebotst kan worden, ik kan het over het algemeen beter vinden met mannen dan met vrouwen, kortom: het universum wist dit en dacht: wij schenken die Max nog een jongen. Vind ze leuk. Dat kan ze. 

Wat ik wel moet toegeven -hoewel ik me nu enorm verheug op nog zo'n klein baasje-, is dat ik echt dacht dat we een dochter zouden krijgen, wat ik ook zeker leuk had gevonden. Mijn moeder en ik hebben een speciale band; hoe leuk zou het dan zijn, als ik zelf ook die speciale band met mijn dochter kon krijgen? En we hebben al een zoon, dus dan is een dochter erbij leuk, toch? De Chinese kalender gaf een meisje aan, de test met de naald langs mijn hand geeft al mijn hele leven aan dat ik een zoon en een dochter krijg, een paar mensen zagen het aan me en wisten het echt zeker, ik was meer misselijk dan toen Juul in mijn buik zat. Het kon niet anders, dan een meisje worden. Maar, welke garantie hadden we? Juist. Geen. Alleen een gevoel.

Ondertussen op de bank bij de echoscopiste: 
'Het ligt niet helemaal goed, ik zal een beetje gaan porren in je buik en dan kunnen we het hopelijk zo zien.'
Na wat geduw met de doptone, gingen de benen in slow motion open. Het rechterbeentje ging eerst, toen het linkerbeentje. Mijn hart sloeg over en ik schrok van wat ik zag. Ik dacht heel kort: Kutttt, ik zie een piemel. Ik wist het al, voordat de echoscopiste ook maar iets gezegd had.
'Er lijkt wel iets tussen de benen te zitten, hè?' zei de echoscopiste.
'Eh, ja hè?' was het enige dat ik kon uitbrengen. 
'Ik geef nog geen garantie, maar zoals ik het nu zie, is er geen twijfel over mogelijk: het is een jongen.'

Mark en ik keken elkaar verbijsterd aan: hoe kon het nou weer een jongen zijn? We wisten het ook dit keer zeker, net zoals we dat bij Julius zo zeker wisten. En er keihard naast zaten. We hadden het eigenlijk al kunnen weten. ;-)

Juuls reactie was trouwens als volgt: 
'Juul, je krijgt een broertje, leuk hè?'
Met armen over elkaar: 'Maar ik wilde een zusje...' 

Twee jongens. We zijn blij! ♥ En: ik blijf the queen of my castle. ;-)

​Boys rule ♥
X Max
​
Volg The Daily Max ook via:
Instagram,Twitter, Bloglovin', Facebook, en Pinterest!