Maar, eerst at je nog alles.

Alles at hij. Van wortels tot couscous en van druiven tot macaroni. Ik weet niet wat er gebeurd is, maar op een dag werd Julius wakker en besloot dat hij 's avonds niet meer hoefde te eten. "Oh, wat lekker Juul, neem maar een hapje!" Nee hoor, meneer haalt zijn neus er al voor op, voordat hij überhaupt geproefd heeft.
Wat is er gebeurd?! Waar is onze allesbrander gebleven, onze 'grote' eter? Misschien is hij even weg, misschien heeft het te maken met de twee-is-nee-fase? 
Ik vrees dat wij er toch ook aan moeten geloven, dat onze Julius tijdelijk een 'slechte avondeter' is. Lekker dan. 
Het frustreert me best wel, terwijl ik weet dat het totaal geen zin heeft om met onze peuter to be in gevecht te gaan. Die strijd verlies ik, aangezien Julius zelf kan bepalen of hij wel of niet wil eten. 
Wat doen we dan toch niet goed? Buiten dat Juul gewoon in zijn koppigheidsfase zit, moet er toch iets zijn dat we kunnen verbeteren of veranderen? Dokter Google hielp me verder en bracht me op www.heitenmem.nl. Genoeg tips te vinden en oeps, ik denk dat we toch iets niet goed doen. 

* Sfeer is belangrijk! Julius dwingen doen we niet, want dat heeft echt geen zin. Als ik zelf iets niet lust, dan is er niemand die het me kan laten eten. 
Waar nog wel wat te halen valt, is de sfeer aan tafel. Om te beginnen is de tafel te rommelig, er ligt van alles op wat niets met eten te maken heeft. We maken soms de fout om de tv aan te laten, even snel een berichtje op onze telefoon te checken en op te staan om iets te pakken. Omdat Julius -en zijn leeftijdsgenoten natuurlijk ook- zich nog niet zo lang kan concentreren, is hij door al deze zaken snel afgeleid. Wat stom zeg, het is logisch dat hij daar onrustig van wordt. 
Dit gaat meteen veranderen: telefoons gaan niet mee aan tafel, de televisie blijft uit en we staan alleen op als we écht iets nodig hebben.

* Schep niet teveel op. We scheppen Julius' bord te vol, vrees ik. Een leeg bordje ernaast waar hij uit zijn volle bordje steeds een hapje op kan scheppen, kan helpen. 
Iedere keer als hij het hapje dan op heeft, zullen we hem complimenteren. Ik ben heel benieuwd hoe dit zal gaan! 

* Laat je kind functioneel kliederen en voer niet te vaak. Goh, daar gaan we ook de fout in. Ik kan het niet aanzien als alles onder zit, van Juuls kleren tot de vloer onder zijn kinderstoel. Ik voer hem liever, zodat alles netjes in zijn mond terechtkomt, in plaats van op alle plekken behalve in zijn mond. Teveel voeren kan dus eetproblemen veroorzaken. Oké, we zijn lekker bezig dan. 
Julius mag zijn eten wel onderzoeken, maar tot op zekere hoogte. En doordat hij zijn eten niet op zijn manier heeft kunnen onderzoeken, is het hem 'vreemd' en weigert hij uit natuurlijk zelfbehoud te eten. 
To do: kliederschort aanschaffen, vuilniszak onder Juuls kinderstoel en iets met laissez-faire.

* Vervang de maaltijd niet. Als je kind niet wil eten, geef hem of haar dan niets anders. Anders leer je op die manier aan dat hij of zij toch altijd iets anders krijgt, als het menu van de dag niet in de smaak valt. Lust je kind iets écht niet, dan merk je het snel genoeg en hoef je het ook niet te blijven geven vind ik. Paprika in míjn mond proberen te duwen, try me. 
Een toetje geven wij wel altijd. We gaan Julius niet straffen voor het feit dat hij niet goed gegeten heeft. Een toetje krijgt hij sowieso, dus dan ook. Blijven volhouden, that's the key! 

Nog enkele tips en weetjes, om je kind weer aan het eten te krijgen:

* Dwing je kind niet te eten, je verliest het sowieso!
* Wist je dat een plakje worst bij de slager of op een verjaardag  al voorziet in de dagelijkse vleesbehoefte van je kind? Niet meer doen dus. 
* Wist je dat veel kinderen hun buikje vaak al vol hebben gedronken voor het eten? Geef ze dus drinken in kleine bekertjes en vul niet steeds die (tuit)beker bij.
* Geef vanaf vier uur geen koekjes of andere snacks meer.
* Sla nooit een maaltijd over en zorg altijd voor één warme maaltijd per dag.
* Maak van eten iets leuks. Je kind laten helpen bij het tafeldekken (als hij of zij oud genoeg is), door de pan roeren (idem) of iets dergelijks kan helpen bij het eetproces. 
* Zet de televisie uit en neem telefoon en speelgoed niet mee aan tafel. Dit leidt allemaal af.
* Bewaar serieuze gesprekken voor een ander tijdstip en focus je als gezin op het moment van samen eten.
* Zit niet te lang aan tafel. Spanningsboog-technisch niet zo'n goed idee.
* Houd rituelen in stand of creëer deze. Dit zorgt voor regelmaat en herkenbaarheid voor je kind.
* Laat je kind zo nu en dan kiezen: welk toetje wil je? welke soort pasta wil je?
* Let erop als je voert, dat je het eten niet zelf naar binnen duwt, maar dat je kind zelf toehapt.
Als dit allemaal niet werkt, is het misschien een idee om een diëtiste of voedingsdeskundige in te schakelen. Soms kan het ook puur en alleen koppigheid zijn. Laat dit dan voor wat het is en geloof erin dat je kind op een zeker moment heus wel weer gaat eten. Als je het maar wel blijft aanbieden. Onthoud: het is een fase! 

-X- Max


Volg The Daily Max ook via, Twitter, Bloglovin', Facebook en Pinterest!

---