De Lievelingsknuffel

De lievelingsknuffel. Iedereen had er eentje of heeft 'm zelfs nu nog. Ik moet bekennen dat ik tot de laatste categorie behoor. Sterker nog, hij staat nog steeds op het hoofdeinde van ons bed. Sterkst nog, als ik me niet goed voel, ligt mijn knuffel nog af en toe... Laat ik die zin maar niet afmaken. 
In ieder geval, de lievelingsknuffel is essentieel om te hebben, voor iedere baby en voor ieder (groot) kind.
Om troost te vinden, om op te sabbelen(doe ik niet!), om tegen te kwebbelen(ook niet!) of gewoon om er tegenaan in slaap te vallen.(uhm..) 

---

Toen Julius (nog niet) geboren was, werden we overladen met knuffels. Stuk voor stuk leuk om te zien, maar er zat nog geen kanshebber tussen. Geen knuffel die Juul zou kunnen steunen in goede en slechte tijden.
Van mijn broer en schoonzus hebben we een enorme Vagebond gekregen, echt een hele mooie knuffel! Julius moet veel om 'm lachen en speelt er graag mee. Alleen, om ermee te slapen... Dat wordt formaat-technisch een beetje lastig.
Het leek erop dat we zelf een pluche beestje moesten aanschaffen, dé knuffel kwam maar niet voorbij. 
Tot er vrienden van mijn ouders op kraambezoek kwamen. We kregen van hun een schattig pyjamaatje met bijpassend mutsje en jawel: een potentieeltje op knuffelgebied. Niet omdat het de mooiste knuffel is, want dat is de Vagebond zonder enige twijfel. Nee, omdat het een überzachte doek is met een snoezig hondenkopje eraan. 
Het lijkt wel of Juul bezeten is van dit zachte beestje, want zodra hij hem vast heeft, raakt hij is een soort van trance. Geef hem die knuffel en hij begint 'm meteen tegen zijn gezichtje te wrijven met de ogen op staarstand. Ook als bijtring doet het beestje trouwe dienst, de oortjes en pootjes hebben het al meerdere malen moeten ontgelden.

---

Omdat dit waarschijnlijk zijn lievelingsknuffel zou worden, leek het ons verstandig om nog wat extra exemplaren aan te schaffen. Voor het geval hij er een keer eentje kwijtraakt.  
Ik heb namelijk weleens een artikel gelezen over een gezin dat op weg was naar hun vakantiebestemming en de knuffel waren vergeten op de tussenstop. Ze hadden geen extra exemplaar en hun kind was ontroostbaar zonder zijn lievelingsknuffel. Ten einde raad is het gezin driehonderd kilometer omgereden, om de knuffel op te halen. Het jongetje was dolblij toen hij en zijn knuffel herenigd werden, maar de rit ernaartoe was hels en de ouders waren niet van plan dit nog eens te doen.

---

In de hoop dat dit ons niet gaat gebeuren, hebben we er meteen maar twee dezelfde knuffels bijgekocht. 
We doen er ook niet moeilijk over, Juul weet dat hij meer dan één lievelingsknuffel heeft. Als er dan eentje gewassen wordt, heeft hij er nog twee over. We noemen ze vader, moeder en kind 'de Hond',  zodat hij nooit kan zeggen, dat we hem in de maling nemen. Dat hoor ik ook weleens: "Nee, dat is mijn knuffel niet, deze is héél anders!"  En dan is 'ie echt precies hetzelfde, hè?  Ja, wat er anders aan is, is dat het andere exemplaar übersmerig is en deze niet. 
Juul heeft dus gewoon meerdere hondjes, waar hij lekker mee kan tuttelen en dat weet hij. 
Nu maar hopen dat hij niet opeens overstapt...
Zodra je merkt dat je kind een voorkeur voor een bepaalde knuffel heeft en je bent niet van plan de wereld te doorkruisen als hij of zij 'm ergens vergeet, koop dan meteen een paar extra exemplaren. Leg er in ieder geval eentje in de auto, voor het geval dat. 
Goede tip, die ik zelf ook meteen ga opvolgen, want ik zie het al voor me, dat wij straks het hele land door moeten voor een ^&*%$#@$ knuffel. Wat we natuurlijk met ALLE liefde zullen doen! ;-)

-X- Max

---