Blij-maker #1

Zo nu en dan komen ze voorbij: blij-makers. Soms kan je blij worden van spullen, maar minstens zo vaak komen blij-makers in de vorm van momenten. Simpele, alledaagse momenten, die het waard zijn om te delen, vind ik. Daar wordt de wereld mooier van en wat minder zwaar.
Gistermiddag besloot Mark dat we maar eens lekker uit eten moesten gaan met z'n drieën, om te vieren dat we weer officieel Haarlemmers zijn. Kortsluiting, haat aan spontane acties, het gaat steeds beter, kortsluiting ;-)
We hebben behoorlijk bewogen weken achter de rug, vol met regel-dingen en de verhuizing naar onze tijdelijke stek. De overdracht van ons nu oude huis was gistermiddag, wat het einde van een tijdperk betekent en ook het begin van een nieuw avontuur in onze thuishaven: Haarlem!

---

We sprongen op de fiets en waren binnen vijf (!) minuten bij Loetje, het restaurant waar we zouden gaan eten. Rond vijven gingen we aan tafel, zodat we op tijd weer terug konden zijn voor Juuls bedtijd. Tja, Juul uit zijn ritme halen, betekent óók al kortsluiting.
Simpel en lekker, daar kozen we voor. Twee saté en een bak met frietjes. Juul at met ons mee. We hadden een tafel aan het raam, met aan de andere kant van het raam een terras. Omdat we wat te vieren hadden, bestelden we allebei een mini-flesje prosecco, goed voor twee glazen per persoon. Het is dat we nog moesten fietsen... We hadden nog niet geproost 'op ons en op Haarlem en op bla, bla, bla', toen er al een glas om lag. Om en gebroken, oeps. Scherven brengen geluk, toch? 
Tijdens het eten, voelde ik al dat er twee oudere dames naar ons aan het loeren waren. Ik lachte een keer vriendelijk en voerde Juul vervolgens een stukje kip. Julius zat lekker op zijn feestmaaltje te knabbelen en speelde ondertussen met een auto, die hij over Marks hoofd liet rijden en daarna weer tegen zijn oor hield. Julius zit in de fase waarin hij alles tegen zijn oor houdt. Niet alleen telefoons, maar ook auto's, flesjes, tandpasta, knuffels en soepstengels. 
Inmiddels waren we een kop koffie en een dessertje verder, toen er ineens iemand aan onze tafel stond. Het was één van de twee dames die ons al een tijdje in de gaten hielden: "Sorry dat ik stoor, maar wij zaten net buiten naar jullie te kijken en we hebben zó vreselijk genoten van dat kleine mannetje! Ik kon het niet laten, ik móést gewoon even naar binnen gaan om hem aan te raken." Ze mocht hem heus een kusje geven, wat ze niet had verwacht en misschien een beetje ongemakkelijk vond: "Nou, een kusje op je mooie haar, dan. Wat ben jij mooi zeg, je hebt onze avond perfect gemaakt, met je stoute snoetje." En het enige wat Julius nog kon doen, was zijn breedste glimlach opzetten.
Zo simpel, maar zo leuk dat de dame besloot om naar ons toe te komen! Zij werd niet alleen blij van Julius, wij werden blij van haar lieve woorden over onze Julius. Zo simpel en toch zo waardevol. Laten we met zijn allen wat meer van dit soort momenten maken, blij-makers zijn er nooit genoeg.

-X- Max

Volg The Daily Max ook via, Twitter, Bloglovin' en Facebook!