Lieve Julius,
Bij de aanhef krijg ik al een brok in mijn keel. Niet van verdriet, meer van weemoed. De dag dat jij geboren werd, veranderde ik in een leeuwin. Een leeuwin die jou altijd en overal zou beschermen. Mijn ogen stonden ineens anders, zij mijn moeder tegen me. Ik was me er niet bewust van, omdat het beschermende moedergevoel heel vertrouwd voelde. Kom te dichtbij en ik zal bijten. De kraamweek vloog voorbij, je werd snel groter. Na een paar maanden sliep je steeds minder, je keek de wijde wereld in en zag deze langzaamaan steeds groter worden, met die bruine herten-ogen van je (over die perfecte, lange wimpers moeten we nog een hartig woordje spreken, meneer). Ineens ging je naar me lachen, zocht contact met je gebrabbel en getrappel. Je paste niet meer tussen ons in en moest na drie maanden noodgedwongen in je wiegje naast het bed. De afstand leek zo groot, terwijl we in werkelijkheid maar twintig centimeter van elkaar verwijderd waren. Onze dagen samen waren gevuld met knuffelen, voeden, badderen, aankleden, omkleden, nog meer omkleden, nog meer knuffelen, een wandelingetje, liedjes zingen, samen dansen en vooral op een ontdekkingsreis. De ontdekkingsreis van jouw kleine leventje en mijn nieuwe rol als moeder van jou. Je leerde omrollen, hapjes eten, zitten (dag wieg, hallo wandelwagen), kruipen, staan, na acht maanden permanent op je eigen kamer slapen en uiteindelijk praten. Al snel nam je onze humor over en kon je grapjes maken als de beste. Die eerste stapjes maakten al snel plaats voor sprintjes en eigenlijk ben je nooit gestopt met rennen. Je rende zo hard, dat je nu ineens bijna vier bent, wat betekent dat het tijdperk van zoveel samen zijn, snel plaats gaat maken voor het naar 'de grote school' gaan, zoals we daar al maanden over praten met elkaar. Nog een week samen, tot jij ook een leven zonder ons gaat opbouwen. Je begon daarmee, toen je vanaf je eerste naar het kinderdagverblijf ging, maar nu is het menens. Nu echt. Je gaat naar de grote school, vriendjes en vriendinnetjes maken, heel veel dingen voor de eerste keer doen en de basis leggen van de persoon die jij later zal worden. Jij gaat beginnen aan een nieuw tijdperk. Wat zal je het leuk vinden, wat ben je er aan toe. Ik zie het aan je. Met je rugzak om de wijde wereld in. Hoewel met weemoed, ik zal altijd die leeuwin blijven, die jou beschermt en altijd en eeuwig aan je zijde zal staan. Zullen we doen dat wij altijd wij blijven en dat jij dan heel voorzichtig steeds iets groter wordt? Dat kan ik wel aan, denk ik. Liefs, je leeuwinnenmoeder ♥
5 Comments
Fem (oma)
22/2/2017 19:58:30
Slik.......wat mooi verwoord lieve leeuwin met je rooie manen. Love is all we need !
Reply
Kitty
22/2/2017 20:41:59
Mooi beschreven! En dat is nog maar het begin.
Reply
Flo
23/2/2017 05:57:37
Wat mooi beschreven, en wat ontroerend herkenbaar....
Reply
natalie
23/2/2017 14:31:09
Al ben ik kinderloos, dit is zo MOOOOOIIIII
Reply
Miriam
24/2/2017 17:50:28
Mooi geschreven ontroerend!
Reply
Leave a Reply. |
DISCLAIMER
Alle foto's, teksten en illustraties op deze site zijn eigendom van The Daily Max, tenzij nadrukkelijk anders vermeld. Niets van de op deze site aanwezige of van deze site te downloaden informatie mag worden overgenomen zonder toestemming van The Daily Max. Archieven
August 2020
|