"Wil je borstvoeding gaan geven?" Tot een paar maanden voor de bevalling wist ik daar het antwoord eigenlijk niet op. Wilde ik dat? Mijn borsten iedere paar uur uit mijn shirt, ongeacht of er bezoek was of niet, onze baby die bijna constant aan mijn tepel zou zuigen... Brrr! Kolven, nog steeds niet alles kunnen eten drinken. En dan ook nog ingestorte borsten aan het einde van de rit. Ik vond het best wel punten om in overweging te nemen. Wel of niet, wel of niet, wel of niet?! Misschien ook goed om even stil te staan bij de positieve punten: het is de beste voeding die ik onze baby kan geven, het is altijd op temperatuur en op voorraad, het is gratis, ik ben sneller op gewicht, mijn baarmoeder krimpt sneller terug in de originele staat, ik heb maar liefst 59% minder kans op borstkanker, het is iets heel speciaals tussen moeder en kind... Wauw, dat zijn toch meer voordelen dan nadelen. Ik moest mijn antwoord, dat doorgaans meer naar 'nee' neigde, toch bijstellen naar een mogelijke 'ja'. Omdat ik er blijkbaar meer vanuit ging dat ik geen borstvoeding zou willen geven, had ik ook niks in huis, wat me erop voorbereidde. Toch maar wel doen, dacht ik. Een vriendin van me heeft me een handkolf geleend, ik heb een paar voedingsbeha's aangeschaft, een pak zoogkompressen en in een zwangerschapspakket zat een tubetje Bepanthen, voor de eventuele tepelkloven (WAT?!) Als je baby geboren is, wordt je meteen gevraagd of je borstvoeding wil geven. Mijn antwoord was een volmondig 'ja'. Ik had Julius in mijn armen en ik dacht: waarom niet? Ik wil jou het beste geven wat ik kan, dus ik ga het gewoon proberen, dacht ik bij mezelf. Binnen het uur moest hij aangelegd worden, zoals dat heet. En zo geschiedde. Het ging heel goed, Julius hapte meteen goed aan, zoals dat dan weer heet. Een halfjaar lang heeft ons kleine kuikentje aan mijn borst gehangen. Te pas en te onpas, 's ochtends, 's middags, 's avonds en 's nachts. En wat was het gezellig, die momenten samen! Ik ben oprecht blij dat ik toch voor borstvoeding heb gekozen. Het is niet uit te leggen hoe het voelde om mijn kind zelf te voeden en om hem te zien groeien en ontwikkelen, van alleen de voeding die mijn eigen borsten aanmaakten. Bij dezen: I love Moeder Natuur nog meer dan ik al deed! Klein puntje, want daar wilde ik in eerste instantie over schrijven: mijn borsten zijn een ietsiepietsie kleiner geworden. En een fractie slapper ;-) Dat vind ik wel vervelend, want ik was altijd heel blij met mijn aanwezige voorgevel. Volgens omstanders valt het wel mee, hoewel iemand ook zei: "Nou, inderdaad, ze zijn wel een stuk kleiner zeg!" Bedankt hè, ik voel me een stuk beter. Ik ga er maar vanuit dat mijn borsten nog 'bijtrekken', zoals mijn moeder dat zo mooi zei. Voorlopig zijn we nog niet klaar met het krijgen van kinderen, dus ik heb bedacht om daarna de schade te bepalen en te kijken of the boobs ook dan nog bij zullen trekken. Anders ken ik nog een hele goede borstendokter ;-)
Ik ben in ieder geval apetrots op mijn borsten, voor het feit dat ze ons kind een halfjaar gevoed hebben en dat Julius er geweldig door gegroeid is! Borstvoeding. Het beste om aan je kind te geven, maar voel je zeker niet verplicht en laat je niet beïnvloeden door je omgeving. Flessenvoeding is minstens zo gezond en een net zo goede keuze! Als het maar jouw eigen keuze is, dat is het enige dat telt! -X- Max
3 Comments
Maxine2102
18/10/2013 15:37:58
Thanks!! :)
Reply
Daantje
19/10/2013 14:07:32
Sommige borsten zijn er echt niet voor gemaakt of het baby'tje niet... Iedereen zijn eigen keuze en dat moet gewoon door iedereen inclusief regering gerespecteerd worden! Elk moment met je kleintje is speciaal; borst of fles....! Geniet gewoon... X
Reply
Leave a Reply. |
DISCLAIMER
Alle foto's, teksten en illustraties op deze site zijn eigendom van The Daily Max, tenzij nadrukkelijk anders vermeld. Niets van de op deze site aanwezige of van deze site te downloaden informatie mag worden overgenomen zonder toestemming van The Daily Max. Archieven
August 2020
|